Ömer Gürsoy- 11 Şubat 2016 2004 Atina Olimpiyatları'nın hemen ardından şunları yazmışım: "Türk sporunun bugün içinde bulunduğu durumu anlayabilmek için Atina Olimpiyatları'na bakmak yeterli olacaktır."

Bunca branşın içinde sadece halterde altın madalya kazanmamızı nasıl yorumlamalıyız? '3 altın madalya' başarıdır diyebilir miyiz? Rakamlara bakarak belki böyle düşünebiliriz. Çünkü madalya sıralamasında birçok ülkenin önünde olduğumuz doğru. Ama rakamlar bazen yanıltıcı da olabilir. Bir zamanlar bir yerlerde okumuştum, başarılı bir Amerikalı işadamı şöyle diyordu: 'Rakamlar vizyon değil; rakamlar üründür. Ben rakam konuşmam.'

Rakamların nasıl aldatıcı olduğunu da en iyi örnek Arjantin'i gösterebiliriz. Arjantin 2 altın madalya ile bizim gerimize düşmüştü. Şimdi biz de rakamlara bakarak rahatlıkla, "Arjantin'den daha başarılıyız' diyebiliriz. Ama gerçek, gerçekten öyle mi? Binlerce kişiyi ilgilendiren futbol ve basketbol gibi takım sporlarında Arjantin'in kazandığı iki altın madalya, bizim bireysel bir spor dalı olan halterden elde ettiğimiz üç altın madalyadan çok daha anlamlı değil mi? Bir tarafta büyük bir altyapı gerektirmeyen ve küçük bir kitleye hitap eden bir branş, diğer yanda da çok büyük bir altyapı gerektiren ve büyük bir kitleye hitap eden takım sporları... Bizim daha bugüne kadar hiçbir takım sporunda Olimpiyatlara katıl(a)madığımızı söylersek, herhalde Arjantin'in kazandığı madalyaların ne kadar önemli olduğu daha iyi anlaşılacaktır."

Bunu yazarken takım sporlarında başarılı olmanın daha zor olduğuna, daha büyük organizasyonlar gerektirdiğine dikkat çekmiştim ve demiştim ki, "Sporda elde edilecek başarı kısa dönem çalışmalarının ürünü değildir. Hele ki Olimpiyatlarda... Kesinlikle planlanmış uzun ve meşakkatli bir yoldur Olimpiyatlarda başarı... 2008, 2012, 2016 Olimpiyatları'nda başarılı olmak bugünden planlama yapmayı gerektirir."

Neyse ki  o yazıdan bugüne Basketbol ve Voleybol Federasyonu’nun vizyon ve sistemli çalışmasıyla 2012 Londra’ya takım sporlarında katıldık. Atletizm’de 1 altın, 1 gümüş kazandık. Benim isyanım yıllardır yükü halter ve güreş'e yıkarak Türk sporunun makyajlanmasıydı.

Blair ve Erdoğan’ın vizyonu

Bakanı ve Müsteşarı,  Spor Genel Müdürlüğü ve Spor Toto Başkanlığı ile tüm spor teşkilatının görevi elbette ülkemizin elit anlamda profesyonel başarıyı hedeflemesi kaçınılmazdır. Ancak şunu da unutmamak lazım: “Sporun maddi ortamını hazırlama” hiyerarşisinin yani devletin bunu “spor yaptırma” sorumluluğu ve yetkisine sahip federasyonlardan bağımsız yapamaz.. Bir bakıma Federasyonlar devletin spor yaptırma konusunda ki taşeronudur. Devlet vizyonunu ortaya koyarken  madalya mücadelesi yapacak olan da Federasyonlardır.. Dolayısı ile başta Bakan Kılıç olmak üzere Spor Teşkilatı madalya değil vizyon peşinde koşmalıdır...

Bunun bir çok örneğini de gösterebiliriz.. Örneğin İngiltere'de Tony Blair  Başbakan olduğunda “Hükümetin 10 Yıllık Spor Planı”nı hazırlattığında sporu ‘Kitle Katılımı’, ‘Profesyonel Başarı’ ve ‘Okullarda Spor Eğitimi’ olarak 3 ayrı başlığa ayırıyordu.Devlet bu 3 ayrı başlığın sorumluluğunu yarı özerk kurumlara dağıtarak kendisi sadece denetleme ve koordinasyon görevi yapıyor aynı zamanda da maddi destek sağlıyordu. Blair okul sporunun önemini göstermek için de konutunda Okul Müdürleri ile toplantı yaparak vizyonunu bu şekilde ortaya koymuştu.

Bizde de dönemin Başbakanı Recep Tayyip Erdoğan, 2008 yılında Pekin Olimpiyatları sonrası yaptığı açıklamada bu konuya değinir; sporda başarısız olduğumuzu ve Amerika modelini incelettiğini söyler, işte vizyon budur, yoksa madalyanın çok da önemi yoktur. Çünkü, Amerika, ispanya, Fransa gibi ülkemize özgü bir model oluşturmadan alınacak madalyalar kalıcı başarıları getirmeyecektir. Bugün dünya sporunda söz sahibi olan İspanya bugünlere 1992 Barcelona Olimpiyatları öncesi oluşturduğu Olimpik Sporlar Birliği programının en önemli unsuru olan her federasyonu bir sponsora bağlamak ve antrenörlerin eğitilmesiyle geldi. Nedir Amerikan modelinin temeli? Yetenekli çocukların keşfedilmesi, spor yapan öğrencilere online eğitim sistemi ve burs verilmesi... Şimdi soruyorum; sporda başarılı ülkelerin hangisinde öğrenciler okul/spor ikileminde boğuşuyor?..

İşte bu sorunları çözecek sistemleri kurmak vizyondur. Son 20 yılı melezleşen 80 yıllık spor yapımızı revize etmek, özel sektörü ve sponsorları sisteme çekebilmektir vizyon... Sporla bilimi buluşturmaktır vizyon... Olimpik Performans Merkezleri oluşturmak ve sporcuları özel mentörlerle yarışlara hazırlamaktır vizyon.(Mesela ‘devletin sporcuya direk olarak dokunabildiği, yani devletin tüm dünya ile rekabet edebilmek için büyük özveri gösteren genç sporcuların elinden tuttuğu’ TOHM projesi Spor Teşkilatı’nın en önemli vizyonel çalışmalarından birisidir. İlk zamanlarda doğal olarak yaşanan sorunların ardından bugün daha da bir kurumsal yapıya kavuşan TOHM’da esnek modelleri de devreye sokmalıyız)Hatta sporda özelleştirmeyi bile tartışabilmeliyiz. Teşvik edici, özendirici, performans arttırıcı ödül sistemlerini doğru planlayabilmektir vizyon. Ben şahsen Türk sporunu bu gözle izliyorum. Rakamlara takılıp kalmadan vizyon arayışına bakıyorum. Bugün, değil üç, beş altın madalya da alsak bu düşüncem değişmez. Çünkü, Türk sporunun çözülmesi gereken çok büyük temel sorunları ortada duruyor. Spor Teşkilatını’nın görevi yıllar içinde bir çok alanda paslanmış gıcırdayan eski menteşelere yağ sürerek sistemin işlemesini sağlamaktır.

Öte yandan Federasyonların gelirlerinin neredeyse yüzde 95’ini devletin karşıladığını göz önüne aldığımızda ülkemiz de sporun ana sponsorunun devlet olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz. Devlete düşen görevi; benim bazen arabaya benzettiğim federasyonların öne ve arkaya çarpmasını önleyecek engelleyecek “sensörleri” oluşturacak  vizyonu ortaya koymaktır.Madalya sayıları olsa olsa bütün bu çabaların sonucunda ki üründür.

Diyeceğim o ki; Spor Bakanlığının başarısı alınan madalyalarla değil ortaya koyduğu vizyonla ölçülür.Kalıcı başarının temeli de ancak  böyle atılır.{jcomments on}

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş