Ahmet Güvener- 12 Aralık 2014 Biraz ekonomi biliyorsanız, bir ülkenin bir ürünü az üretmesi, ithalatının kısıtlanması ve de o ürünün çok değerli olması durumunda, o ülkede o ürünün geldiği konumu tahmin edebilirsiniz.

O ürün karaborsaya düşer, ederinin çok üstünde fiyatlara satılır. Hele o ürün bir insansa. İşte Türk futbolunun geldiği nokta budur. Türk futbolcular ederlerinin çok üstünde fiyatlara satılmakta, yönetimlerin kendilerine mahkûm olduğunu fark eden futbolcular sistemi istedikleri yönde manipüle etmektedirler. Yani Türkiye’de futbolcuya dayalı sistem hüküm sürmektedir.

Üstelik yurt dışında bu paraları alamayacaklarını bilen futbolcular kendilerini bir başka rekabet ortamına hazırlamak için kendilerini geliştirecek hiçbir çaba içine girmemektedirler. Örneğin kaç futbolcu derdini rahatça anlatacak kadar yabancı dil bilmektedir? Ya da kaç futbolcunun “image maker”i, yatırım danışmanı ya da kişisel terapisti vardır?

Futbolcuya dayalı sistemin miladı 2007-2008 sezonudur. O sezon Feldkamp’ın ayrılması ile Galatasaray’ın futbolcuları takımın “teknik yönetimini” üstlenmiş ve Galatasaray’ı şampiyon yapmışlardır. O gün tüm futbolcular güçlerinin farkına varmışlardır. Zaten o milat ta Türk futbolunun dibe vurmaya başlamasının da miladıdır.

Halilhodziç döneminde çok kötü oynayan Trabzonspor’un Ersun Yanal’ın gelmesi ile bir ivme kazanması bir Yanal mucizesi midir? Yoksa devamlı kendilerini aşağılayan bir teknik adama güçlerinin farkında olan futbolcuların bir reaksiyonu mudur?

Tüm yanlış davranışlarına rağmen Ersun Yanal’ın Fenerbahçe’den gönderilmesinde futbolcuların bu yöndeki isteklerinin payı yok mudur?

Milli takım oyuncularının maçlardan önce yönetim ile prim pazarlığı yaptıkları da bilinen bir gerçektir. Milli takımımızın başarısızlığında bu tavrın hiç mi katkısı yoktur?

Taffarel Gaziantep maçından sonra Prandelli’nin kondisyon çalışmalarına çok önem verdiğini ve futbolcuların bu durumdan memnun olmadıklarını söylemiştir. Üstelik Galatasaray Şampiyonlar Liginde oynadığı maçlarda rakiplerinden toplam 10 kilometre az koşmuş iken. Acaba Galatasaray’ın başarısızlığının ana nedeni Prandelli midir? Hamza Hoca ne yapmıştır da, bazı futbolcular son lig maçında Prandelli döneminin tüm rekorlarını kırmışlardır.

Son yıllarda Zico dışında başarılı olmuş bir yabancı teknik direktör yoktur. Futbolcuya dayalı sistem Türkiye’de Aragones, Del Bosque, Mancini ve Rijkaard gibi ünlü teknik direktörleri yemiştir. Türkiye’de başarılı olmak isterseniz futbolcuya dayalı sisteme ya biat etmek zorundasınız, ya da Fatih Terim ve Aziz Yıldırım gibi karizmatik ve otoriter bir kişiliğe sahip olmalısınız. Galatasaray gibi asırlık ve batıya açılan pencere olduğunu iddia eden bir kulüp, çağdaş futbolda miadı geçmiş bir “Albayrak” modelinden medet ummaktadır. Çünkü futbolcuya dayalı sistemde Albayrak’lar futbolcuların gazlarını alarak onların bir dediklerini iki etmemektedirler. Hamza Hamzaoğlu’nun başarısı bu sistem ile kendi ekibi arasında bir simbiyoz (ortak yaşam) yaratmasına bağlıdır.

Uzun dönemde futbolcuya dayalı sistemden kurtuluş ya kaliteli ve çok miktarda futbolcu üretmekten ya da Fatih Terim’leri, Aziz Yıldırım’ları kopyalamaktan geçer. Sizce hangisi daha kolay?{jcomments on}

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş