Cem Top- 12 Temmuz 2013 Dünya Gazetesi Bilindiği gibi Finansal Fair Play, UEFA yönetimi tarafından temelde futbolu "sonucu belli maçlar silsilesi" olmaktan çıkarmak ve kulüplerin her geçen yıl artan borçlarını dizginlemek üzerine geliştirilmiş bir mali kontrol mekanizması.

Mevcut gidişat, oligarkların ve petrol şeyhlerinin futbolu bir oyuncak haline getirdiğini gösteriyor ve UEFA'nın buna karşı aldığı önlem "Finansal Fair Play". Yalnız bu noktada şu tespiti yapmamız gerek: Dolar milyarderleri henüz uygulamaya bile konmadan bu kriterlerin etrafından dolanmaya başladılar ve bunu görmek futbolun Avrupa'daki tepe yönetimi açısından oldukça can sıkıcı. Örneğin; Paris Saint-Germain, Katar Turizm Otoritesi (QTA) ile sezonluk 200 milyon euroya kadar çıkabilen bir sponsorluk anlaşması imza ederken, kulübün başkanı Nasser El-Khelaifi ile de sponsorlar arasında organik bağların bulunmasına karşı yapılabilecek çok fazla şey yok. Bu "alan razı, veren razı" durumu UEFA'nın büyük umut bağladığı "Finansal Fair Play" uygulamasını kâğıt üzerindeki önemsiz bir evrak işi haline getirebilir. Yeri gelmişken belirtelim, 200 milyon euro Paris ekibinin 2010-2011 yılı toplam gelirlerinin iki katından fazla. Söz konusu kriterleri aşmanın bir başka yolu olarak, Amerikan tarzı reklam anlaşmaları yapmak da öne çıkmış durumda. Mesela Manchester United'ın "resmi ofis ekipmanları sponsoru", "resmi atıştırmalık sponsoru", "resmi lojistik sponsoru", "resmi deniz motorları sponsoru" ve "resmi Bulgaristan iletişim sponsoru" var. Bu reklam anlaşmalarından şirketlerin kazanımı ve karşılığında kulüplere ödedikleri ücretler mercek altına alınsa bile "yönetimleri tamamen ayrı olan şirketlerin bir kulübe ortak bir anlaşma bedeli üzerinden ödeme yapmasının önü hukukla alınamaz" görüşü hâkim. Bu problemlerin futbol düşünürlerini getirdiği nokta ise "Lüks vergisi". Futbol ekonomisi üzerine kafa yoranların bir kısmı "madem zenginler sahada pahalı oyuncaklara sahip olmayı seviyorlar, bu zevklerinin karşılığı doğru orantılı olarak vergilendirilsin" görüşünü benimsemiş durumda. Bu konuyla ilgili bir fikir jimnastiği yapabilmek için lüks vergisi nedir ona bakmamız lazım. Amerika Birleşik Devletleri basketbol ligi NBA ve beysbol organizasyonu MLB'de uygulanan farklı şekilleri olmakla birlikte, takımların ligde belirlenmiş bir ödeme sınırını (oyuncuların aldığı ücretler) aşmaları durumunda kademeli olarak vergilendirilmeleri esasına dayanan bir mali tedbir. Örneğin geçtiğimiz yıl NBA'de belirlenen 70 milyon 307 bin dolarlık ücret limitini 4 milyon dolar aşan bir takım aştığı her dolar için 1.5 dolar vergilendirilip 6 milyon dolar ekstra vergi ödemek durumunda kaldı. 25 milyon dolar ve daha fazla aşan takımlar ise her bir dolar için 4.25 dolar vergi ödemesi yaptılar ki, örneğin maaşları toplamı 100 milyon 365 bin 744 dolar tutan L.A. Lakers'ın ödediği vergi 127 milyon 750 bin doları buldu. Kuşkusuz bu uygulamanın temelinde yatan sebep, NBA takımları arasındaki makasın açılmasını önlemek ve küçük takımları rekabet açısından büyük takımlara olabildiğince yakın tutmak. Bosman kurallarının hayata geçmesinde büyük pay sahibi olan ve bir dönem Fenerbahçe'nin de avukatlığını yapan spor hukuku uzmanı Jean-Louis Dupont bakın ne diyor: "UEFA'nın yürürlüğe sokmaya çalıştığı Finansal Fair Play kuralları Avrupa Birliği yasalarına uyumlu değil. Benim tavsiyem NBA'deki lüks vergisinin hayata geçirilmesi"{jcomments on}

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş