Kaan Polat Cüreklibatır- 6 Ocak 2020  Düşünüyorum da, bir çocuğun ‘bilgisayar'la o konuşmaları!..

"Hadi şut be! Şut, şurdan be! Ordan ben bile pas atmaya çalışmıyorum. Ortaya basmışım yanlışlıkla! Messi gole gidiyor. O da ne? İşte goool... İşte dört yıldızlıya karşı, ben beş yıldızlıyım.’’ 

Anne çocuğu seslenir. 

‘’Dersin başladı!’’ 

‘’Tamam anne ya, tamam anne ya ...’’ 

‘’Sen karışma, bir dakika…’’ 

‘Oyun’ tahribatının kültürel tarafını; diyaloğa baktığınızda nasıl sıradanlaştığını açık ve seçik fark edebilirsiniz. 

2021 yılı, ebeveynler garip bir çelişki içindedir. Bir yandan teknoloji sarhoşluğu yaşıyor; eskilerin beyaz tebeşir, kara tahta eğitim dönemi bitmiş, tablet ve bilgisayar ikilisinin hükümranlığı; Öte yandan, teknolojinin kabus gibi çöken korkutuculuğu! Çocuklar bu korkunun kurbanları; koronavirüs günlerinde evde, çocukların 'goool' haykırışlarına kulak verip, 'Futbol’un Evrimi'ni tartışıyorum. 

''...Futbol başından beri daha çok izleyici, daha çok müşteri diyerek gelişip ilerliyor: Birinci kademede, işçi sınıfının boş zaman aktivitesi, oyun oynamak/keyif almak; ikinci kademede, sportif etkinlikler, izlenme/seyretme! Futbolun tarihi, futbolun oyundan, spora, spordan, endüstriye evrilmesinin tarihidir: Önce işçi sınıfı, sonra taraftar/müşteri, en son ticaret ve sanayi burjuvazisi (Çok uluslu şirketler, yeni medya ve sponsor firmalar) bu 'oyun'u gerçekleştiriyor. Günümüzde bu oyuna, ''show business'' demiyor muyuz?'' 

Çıkardığım sonuç, aşağı yukarı buydu sanırım.  

Endüstriyel Futbol, gelir düşüncesini egemen kılarak profesyonelliği getirdi ve ‘profesyonel futbol’un, yani 'oyun'un defterini dürdü.  

Endüstrileşme, önce futbolcuların, sonra taraftarların egemenliğini kırarak, futbolun gerçek aktörlerini küçültüp yok edecek; böylece 'endüstriyel futbol', kesinlikle gerçekleşmiş olacak. 

Eduardo Galeano, Uruguaylı sosyalist yazar ve futbol tutkunu; ''Gölgede ve Güneşte futbol'' kitabında çıkardığı sonuç müthiş: 

''Futbolun öyküsü, zevkten zorunluluğa uzanan hüzünlü bir öyküdür. Spor bir sanayi dalına dönüştüğü oranda, iş olsun diye oynandığı zamanki güzelliğinden bir şeyler kaybetmiştir. 

Ve ekliyor... 

“Ben basit bir ‘iyi futbol dilencisiyim’. Elimde şapkam, dünyanın dört bir yanını geziyor ve stadyumlarda yalvarıyorum: ‘Tanrı rızası için, güzel bir maç lütfen." 

Yazar, kabahati ‘Profesyonel Futbol’da buluyor. Açık açık futbolu yönetenlere diyor ki, gün geçtikçe futbolu zevksizleştiriyorsunuz. 

Haksız mı? Bugün takımların maç kaybetmeme endişesiyle, futbolun estetiğini yok ettiklerini düşünürsek hak vermemek mümkün değil!  

Oyun Deyip Geçmeyin 

Peki, çocukların dünyasında durum nedir?  

Futbolcu ve taraftarların başına gelenlerle, benzerlik var; bilgisayar teknolojisi, endüstrileşme’nin içinden çıkıyor, üstüne oturuyor; endüstrileşmenin projeksiyonu olarak gelmiş, teknolojik üstünlüğünü kullanarak,sürü sepet konsol oyunlarıyla, çocukları evde tutsak etmeyi,‘’eğlence’ diye kabul ettirmek istiyor! 

Gerçek şu ki, nüanslar da olsa, çocuk ‘eğlence’ sektörü tarafından yönlendirildiği bir ‘tüketici. Bilgisayar teknolojisi topla oynanan oyunu konsol oyununa çevirdi.  

Çocuklar artık ‘playstation’ oyuncusu… 

Bir düğmeye basarak gol atıyor, son teknolojik silahlarla karşısına geleni vuruyor, adam öldürdükçe bir üst dereceye yükseliyor. Uçakları düşürüyor. Gemileri batırıyor. Bunlara mobil oyunları da eklerseniz, çocuklar birer ‘imposter’a (sahtekar) dönüştürülüyor; oyun perdesinin arkasında ki yönlendirmeler son derece üstü kapalı, ince yöntemlerle yapılılıyor. Çocuk yaşamakta olduğu hayattan soyutlanıyor. 

Oyun endüstrisinin tasarladığı gelecekte çocuklar; kambur, sağır, şişman, dostluğu ve arkadaşlığı bilmeyen bir nesil olarak büyüyecekler. O kadar ki, ebeveynler bile, çocukların saatlerce ekran başında kalmasına ses çıkaramıyor, bu ‘eğlence’yi meşru kılıyorlar.  

Hayır, oyun teknolojiyisine karşı mıyım? Değilim. Kafamın almadığı oyunlar değil, oyunların çocukların kişiliğini derinliğine hedef alan, geniş bir beyin yıkama kalkışımı olmasıdır. 

‘Oyun’ sektörünün de istediği zaten o değil mi?  

Yani, çocukları dışarda tutacak, hiçbir nedenin kalmaması.{jcomments on} 

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş