H.Alpay Köse- 16 Ocak 2013 Türk futbolunun Avrupa ligleri içinde altıncı ekonomik güce sahip olduğu savını özellikle sporla ilgili olanlar gururla yeri geldiğinde söylemekteler. Ancak aslına bakılırsa bu güç başarı temelli olmaktan çok uzak olup sadece harcanan –çoğunluğu da boşa- para miktarını ifade etmekte.

 Oysaki uluslararası başarı değerlendirildiğinde aslında ülkemiz futbolu Avrupa’da ancak 14. sırada kendisine yer bulabilmekte. 2000 yılından günümüze futbolun gelirleri 2-3 misli artmış olmasına rağmen başarı da bir o kadar geriye gidilmiş durumda.

Burada karşımıza ne kadar çok su eklenirse eklensin “kırık testi”nin su tutmayacağı gerçeği çıkmakta. Gün geçtikçe kulüpler borç batağına doğru ilerlemekte ve ne kadar çok para gelirse gelsin borçlanma da o kadar artmaya devam etmekte. Kulüpler sadece bu günün parasını değil geleceklerini de ipotek altına almaktalar. Ancak bunları gerçekleştiren yöneticiler ise bir süre sonra hiçbir sorumluluk altına almadan tabiri yerinde ise “ceketlerini alıp” kulüpten ayrılmakta ortaya çıkan devasa borç yükü ise yıllara uzanan geçmişi olan camialara kalmakta.

Çoğu zaman yönetici kötü giden sportif durum nedeni ile yönetimden uzaklaşmamak için pahalı ve çoğu zaman gereksiz transfer yapmak istemekte, kulüpte yeterli para olmadığından bunu cebinden karşılamakta. Ancak bunu kulübe bir hibe olarak değil borç olarak vermekte ve daha sonra ise alacakları temlik etmek sureti ile kulübün yönetiminin başkaları tarafından alınmasını da engellemekte olduğu bir çok örnekte görülen bir gerçek.

Aynı zaman da taraftar ile yöneticiler arasında çeşitli çıkar ilişkileri kurulmakta, taraftar o yöneticinin isteklerini yerine getirirken yöneticide çoğu zaman bedava bilet gibi yöntemlerle bu guruplara maddi menfaat sağlamakta. Taraftar baskısı ile yönetimler ve makamlar değişmekte. Ancak yeni bir yönetim geldiğinde ya da aralar bozulduğunda bu sefer taraftar yakın olduğu yöneticiyi protesto etmekte hatta olay çıkararak takımının ceza almasını sağlamakta. Sonra yöneticiler taraftar bizi zor durumda bırakıyor diyerek aslında çoğu zaman kendilerinin sebep olduğu bir olaydan şikayet etmekteler.

Bunların hepsinin önüne geçmenin yolu ise mutlaka sporda kurumsallaşmayı sağlayacak, keyfiliğin önüne geçecek bir düzenlemeye gitmekten geçmekte. Aslında bunu sağlaması gereken Federasyon olmasına karşın ülkemiz şartları göz önüne alındığında yasal düzenlemeler ile bunun desteklenmesi gerekliliği maalesef ortaya çıkmakta.{jcomments on}