Av.Alpay Köse 1 Nisan 2013 Son yıllarda çokça duyulan ve gündeme gelen kavramlar “Spor Hukuku” ve “Spor Hukukçusu”. Öncelikle şunu belirtmek gerekmekte ki benim de içinde bulunduğum hukukçuların kendileri için kullandıkları bir tabir değil “Spor Hukukçusu”, daha çok medyanın okur veya izleyicisine en kısa yoldan durumu izah etme yöntemi ve tanımlamasıdır.

Aslına bakılırsa çok eski olmamakla beraber yeni ortaya çıkmış bir kavram değil Spor Hukuku. Avrupa da uzun süredir hukukçu ve spor camiasınca bilinen ve çalışılan hatta bazı üniversitelerde kürsü ve enstitüleri olan bir dal olmasına karşın, ülkemizde ilk eğitim çalışması ancak 2005 yılında ülkemizin ilk ve o zaman tek Spor Tahkim Mahkemesi (CAS) hakemi olan Av. Kısmet Erkiner’in Kadir Has Üniversitesinde ki çalışması ile hayat bulabilmiştir. Benimde katıldığım bu programa katılan çoğu hukukçu şu an bu alanda uygulama veya akademik olarak çalışmakta.

Spor hukukunun ülkemizde bu kadar geç gelişim sağlamasının iki sebebi bulunuyor. Birincisi; bu alanda çalışan ve sayıları çok az olan avukat ve hukukçuların bunu genele yayma noktasında isteksiz olması. Nitekim bu durum ancak Kısmet Erkiner’in şahsi çabaları ile kırılabilmiştir.

İkincisi ise; özellikle ceza hukuku ve idare hukuk çevrelerinin Spor Hukukunu kendi alanları içinde olduğunu dile getirip Spor Hukukunu ayrı bir dal olarak kabul etmeme noktasında ki tavırları. Bu anlamda 3 Temmuz şike sürecinin olumlu bir yanından bahsetmek gerekirse, spor Hukukunun ülkemizde tartışılmasına son vermiş olması sayılabilir.

Spor Hukuku hem mevzuatı hem de yargısı genel hukuktan farklıdır. Spor Hukukunun dünya da ve ülkemizde kendi özgü kuralları bulunmakta ve devletlerin hukukunu bu anlamda kabul etmemektedir. Denilebilir ki Sporun Hukuku başka Devletlerin Hukuku başkadır. Nitekim en büyük ayırım yargılama hususunda kendini göstermektedir. Spor hem yerel hem de uluslararası aşamada kendi yargı ve üst yargı organlarına sahip bulunmaktadır. Spor bu yargı organları dışından müdahaleyi ısrarla reddetmekte ve uzak durmaktadır. Nitekim İsviçre’nin Sion takımı bu kuralın dışına çıkmaya çalışarak İsviçre yerel mahkemelerinden tedbir kararı almış ancak FİFA’nın ihraç tehdidi karşısından tüm taleplerinden vazgeçerek eksi 36 puan cezaya razı olmak zorunda kalmıştır.

Futbol özelinde sporun ayrı bir hukuka sahip olmasının iki temel gerekçesi bulunmaktadır. Bunlar; sporun gereksinimini karşılayacak hıza devlet yargısının asla erişememesi ve sporun gereken finansmanı yapabilecek maddi güce sahip olmasıdır. Sporun şu an dünya da geldiği maddi boyut silah veya ilaç ticaret hacimleri ile boy ölçüşür boyuta ulaşmış ve bu açıdan çıkan ihtilaflarda büyük maddi değere sahip olmaktadır. Hem çıkan ihtilafların halli hem de spor da temsil edilme ile sağlanabilecek yoğun çalışma ortamı ve yüksek gelir Avukatların da Spor Hukukuna ilgisini her geçen gün arttırmaktadır.

Ayrıca ortaya çıkan çoğu problemin, sadece maddi değil disiplin boyutu da dikkate alınarak, olaylara sadece eski sporcu ve ya hakemlerin yani yorumcuların açıklamaları artık yeterli olmamaktadır. Özellikle şike sürecinden sonra medyada da ortaya çıkan olaylara spor hukuku anlamında da yorumlara ve bilgilere başvurma refleksini ortaya çıkarmıştır. Nitekim bir oyuncunun oyundan ihracı bazen yaptığı fiiller nedeni ile haftalarca konuşulabilmektedir. Bu olaylar açıklanırken sadece oyun tecrübesi yeterli olmamakta, Federasyon Talimat ve Yönergeleri ile kurullarının önce ki kararları da masaya yatırılma gereksinimi duyulmaktadır. Özellikle uluslararası boyutta hukuk çok daha ön plana çıkmaktadır.

Sonuç itibarı ile Spor Hukukunun gündem de olması ne bu alanda çalışanların ne de medyanın tavır değişikliğinin değil Sporun geldiği boyut ve ihtiyaçları nedeni ile doğal bir sürecin sonucu olarak görünmektedir.{jcomments on}

Av. H. Alpay KÖSE

Spor Hukuku Enstitüsü Başkan Yardımcısı

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş