En çok eleştirdiğim, profesyonellik ile amatörlüğü birbirinin zıttı gibi görmek. Belki kelimesel olarak öyle ama içerik olarak bence öyle değil. Danışmanlıklarımda ve seminerlerimde bana bu konuda en sık yapılan yakınmalardan biri şu şekildedir: “Ulaş bey biz bir türlü profesyonel olamadık, hala amatör ruhtan kurtulamadık.”

Yanıtım şu: Sakın ola amatör ruhtan kurtulmayın. Bu anlamda amatör ruh bence heyecan demektir. Arkasında heyecan olmayan hiç bir başarı yoktur. Bu anlamda amatör ruh, dürüstlük, yaptığı işi sevmek, özveriye katlanabilmek demektir. Bunlar bir kısım yükselen değercilerce, “enayilik” sayılabilir. Ancak gerçek öyle değil. O vitrin profesyonellerinin, görüntü profesyonellerinin, içi boş, kof, batı özentisi, yuppie kılıklı, güzel kalem, güzel kelamdan ibaret sığ kültürlü taklitçilerin, “Boş çuval ayakta durmaz” öz deyişindeki gibi başarılarının devamsızlığı ve saygınsızlıkları hepimizin gözlerinin önündedir...

Ciddi ve sert eleştirilerimi çeken bir başka nokta iş yaşamında profesyonelliği sadece yöneticilere özgü bir şey gibi algılamaktır. Profesyonellik, tüm çalışanlara, tüm insanlara özgü bir şeydir. Ben böyle söylediğim zaman, “En alt kademelerdeki insanların mesela bir çaycının dahi profesyonel olduğundan bahsedilebilir mi?” gibi sorularla karşı karşıya kalmaktayım. Cevap: Evet, çaycının bile profesyonelliğinden bahsedilebilir. Profesyonelliğin en önemli ölçüsü işinin gereklerini yapmak ve işini iyi yapmaktır. Ben az da olsa, size çay yada kahvenizi daha ikinci kez getirdiğinde şekerli mi, şekersiz mi, açık mı koyu mu içtiğinizi hatta kahveyi şekersiz çayı ise yapay şekerle içtiğinizi hatırlayarak, elleri tertemiz servis yapan, önlüğü şirket tarafından gerekli sıklıkta yıkanmasa bile onu kirli giymeyi kendi kişiliğine yediremediğinden evinde yıkayan çaycılar gördüm. Şirketlerde insanları, iş yapma açısından yöneticiler ve diğerleri (alt kademeler yada argo tabiri ile ayak takım) diye kesimlere ayırdığımız sürece, hangi seviyede olursa olsun bireysel kalite ve yaptıkları işin kalitesine düşkün hale getirmedikçe ne toplam kaliteye ulaşabiliriz ne de şirket kalitesine...

Profesyonel kimdir, kim değildir? 

İş yaşamının en önemli gereksinimlerinden birisi profesyonellik’tir. Ancak Amerika’da PRO diye kısaltması bile yerleşmişken Türkiye’de profesyonellik kavramı maalesef hâlâ sadece, “profesyonel yönetim” ve “profesyonel yönetici” bir de “profesyonel futbolcu” kombinasyonlarında kullanılmaktadır….

Profesyonel kimdir, kim değildir? “Profesyonellik bir düşünce ve davranış biçimidir” diyoruz, o düşünce ve davranış biçimini yansıtan bir tanımcıklar seti: “Profesyonelizm şartnamesi.” Bu seti aşağıda size sunuyorum. Bir dahaki sefere profesyonelliğin geriye kalan kısmına ait tanımcıklar setimi sizinle paylaşacağım.

Profesyonel kimdir?

• Profesyonel, deontoloji kurallarına uyan kişidir.
• Profesyonel, işin gereklerini yapan kişidir.
• Profesyonel, işini iyi bilen ve bunu etrafındakilere kanıtlamış olan kişidir.
• Profesyonel, bireysel kalitesine, yaptığı işin ve etrafı ile ilişkilerinin kalitesine tutkun olan kişidir.-Profesyonel, kendi kariyerini kendisi çizen, kendisini kendisi inşa ederek Kendi geleceğini kendisi yapan kişidir.
• Profesyonel, çizgisi olan kişidir.
• Profesyonel, piyasa değeri olan kişidir.
• Profesyonel, ormanın içinden gelen kişidir. (Tabanı ve işleri bilen kişidir.)
• Profesyonel, belli kademelerden seçilmek suretiyle yükselerek gelen kişidir. (Tepeden inme değil.)
• Profesyonel, bilgi düzeyini sürekli güncel tutan kişidir.
• Profesyonel, gücünü bilgi, deneyim ve becerilerinden alan kişidir. (Sermaye, aile, dostluk, arkadaşlık vb. ilişkilerden değil.)
• Profesyonel, iş ahlak ve normlarına uyan, oyunu kuralına göre oynayan kişidir.
• Profesyonel, “Hayır” demesini de bilen kişidir.
• Profesyonel, “zamanlı” olabilen kişidir.
• Profesyonel, şablonculuğu beyinselliğe yeğlemeyen kişidir.
• Profesyonel, köşe dönmeyi değil iş yapmayı amaçlayan kişidir.
• Profesyonel, terimsel olarak zıt görünen iki kavramı birleştirerek yorumlayabilen kişidir.
• Profesyonel, doğada elimine edilmesi mümkün olmayan doğal disorganizasyonu kavrayabilen ve anlayabilen kişidir.
• Profesyonel, önceden konamayan kuralları doğaçlamadan anında koyabilen kişidir.
• Profesyonel, içindeki amatör ruhu her zaman muhafaza eden ve ondan coşku ve heyecan duyan kişidir.
• Profesyonel, işinde ve ilişkilerinde kalın kafalı rasyonellikle, kuru bir mantık savunuculuğu yapmak yerine kendisine özgü yetenekleri, sezgi ve duyguları kullanarak yaptığı işe damgasını vurabilen, rengini yansıtabilen, imzasını atabilen kişidir.
• Profesyonel, bu sahnede oynayan ama sadece kendini oynayan kişidir.
  Profesyonel, bir hırsızdır, fikir hırsızı, tek farkla ki, çaldığı malın sahibini açıklar.
• -Profesyonel, kalabalıklar içinde bir çok kez de yalnız kalan kişidir.
• Ve profesyonel, “profesyonelce davranan” patron dahil herkestir.

Profesyonel kim değildir?

• Profesyonel, “Ben işimi yapar, paramı alır giderim” diyen kişi değildir.
• Profesyonel, sadece “üst yönetici” ya da sadece “yönetici” değildir.
• Profesyonel, işleri karmaşıklaştıran kişi değildir.
• Profesyonel, ikide birde, "Şapkamı alır giderim!" diyen kişi değildir.
• Profesyonel, emir kulu, hele tetikçi hiç değildir.
• Profesyonel, işin üçkağıtçısı değildir.
• Profesyonel, patronun ekstra eli veya kolu değildir.
• Profesyonel, moda kelamlar ederek sadece laf üreten kişi değildir.
• Profesyonel, ipek kravatları ve göğüs cebindeki şık kalemleri ile dolaşmaktan başka işe yaramayan kişi değildir.
• Ve profesyonel illa masraflı kişi de değildir.

Ulaş BIÇAKÇI : http://www.haberbir.com/makale.asp?id=1222

PROFESYONELİZM ŞARTNAMESİ

Profesyonellik sadece yönetim ve yöneticiye değil herkese ait bir düşünce ve davranış biçimi’dir. İşte bazı örnekler:

• Profesyonel sorunların üzerine gider; profesyonel olmayan sorunların etrafında dolaşır ve hedefe hiçbir zaman varamaz.
• Profesyonel işine sarılır; profesyonel olmayan elinin ucu ile tutar.
• Profesyonel mesai saatlerini aşsa da işlerini neticeye ulaştırır; profesyonel olmayan, "sabah 8-akşam 6 sendromu"na yakalanmış, "Mesai bitti mi benim işim de biter" diyen otobüs yolcusudur (servis otobüsü).
• Profesyonel iş tanımından daha geniş bir sorumluluk hissi taşır; profesyonel olmayan, "Ben burada sadece çalışıyorum"dur.
• Profesyonel iş tanımının dışına da taşsa işin gereğini yapar; profesyonel olmayana göre bu işler "Benim görevim değil"dir.
• Profesyonel işlerini yerine getirebilmek için gerekli yetkiyi ne yapıp yapıp elde eder; profesyonel olmayan "Sorumluluk çok, yetkim yok" diye sızlanıp durur.
• Profesyonel, yapabileceği işleri, "Ben bu işi yaparım" diye üstlenir; profesyonel olmayan tüm işleri, "Valla kardeşim ben profesyonelim, istediğim koşullar sağlanmazsa çeker giderim" diye koşullandırır.
• Profesyonel kısıtları, engelleri aşmaya çalışan yapıcı'dır; profesyonel olmayan her vesilede, "Bu şirket adam olmaz" diyen kronik mızmızdır.
• Profesyonel orta yetenekteki personelle de görevlerini başarıya ulaştırabilir; profesyonel olmayan durmadan, "İyi adam yok ki!" diye mazeret öne sürer.
• Profesyonel üstlerini de yönetmesini becerebilir; profesyonel olmayan "Adam her işe karışıyor" diye şikayet etmekten işini doğru dürüst yapamaz.
• Profesyonel "Bu işi yapmanın daha iyi bir yolu olmalı"; profesyonel olmayan "Biz bunları eskiden beri böyle yapardık" der.
• Profesyonel "Araştırıp bulalım"; profesyonel olmayan "Valla, hiç kimsenin bişi bildiği yok" der.
• Profesyonel bir hata yapınca "Benim hatam oldu" der; profesyonel olmayan "Benim suçum değil" diye mazeret üretmekle uğraşır.
• Profesyonel dinler; profesyonel olmayan konuşma sırasının gelmesini bekler.
• Profesyonel kaybetmekten hemen hemen hiç korkmaz; profesyonel olmayan kazanmaktan gizli gizli korkar.
• Profesyonel kendisine ayıracağı daha çok zamanı olsun diye hedefe daha kısa sürede ulaşmak için daha "sıkı çalışır"; profesyonel olmayan ise kendi kafasına göre takıldığı ıvır zıvır işlerle uğraşmaktan, neticeye ulaşacak işleri yapmaya zaman bulamayacak kadar "çok çalışır".
• Profesyonel söz verir; profesyonel olmayan vaad eder.
• Profesyonel "Olmam gerektiği kadar iyi değilim"; profesyonel olmayan, "Hiç olmazsa falanca kadar kötü değilim" der.
• Profesyonel izah eder; profesyonel olmayan lafı geveler (“Sadede gel” dedirtmekten bıktırır.)
• Profesyonel dumanlı havayı da sever; profesyonel olmayan yazdan başka mevsim tanımaz.

Ulaş BIÇAKÇI: http://www.yontek.com/basin/eo10proolmak.htm

Futbolun Özerkliği

Son günlerde Türkiye Futbol Federasyonu (TFF) ve Spordan Sorumlu Devlet Bakanlığı arasında gerilim giderek artmaktadır. Günlerdir spor kamuoyunda özerklik daha doğrusu futbolun özerklik uygulamalarının boyutları tartışılır hale gelmiş ve bir 'kaos' ortamı oluşmuştur. TFF yönetimi özerkliğine müdahale edildiğini düşünmekte, Bakanlık ise Başbakanlık Teftiş Kurulu raporu tespit ve değerlendirilmeleriyle ilgili olarak hukukun gereklerinin yerine getirilmesini istemektedir.

Türk spor yönetiminde demokratikleşme çabalarında yapılan en önemli adım Federasyonlara, devletten bağımsız olarak idari ve mali yönden kendi kendini yönetme, serbestçe karar verebilme anlamını taşıyan özerkliğin tanınmasıdır. Özerklikle birlikte federasyonların spor hizmetlerinde daha etkin ve verimli olması, özellikle de mali özerklik ile federasyonların kendi kaynaklarını oluşturup bugünkünden daha fazla gelir elde edip bu geliri daha etkin ve verimli kullanılması amaçlanmıştır.

Devletten bağımsızlık (özerklik), devletin bu kurumlar ve üyelerine karşı ilişkilerini nasıl şekillendireceği konusunda ilgisiz kalması anlamına gelmemektedir. Federasyonlara özerklik tanınırken federasyonlar üzerindeki idari vesayet hakkı spordan sorumlu devlet bakanlığına tanınmıştır. Yani usulsüzlük ya da yasadışı yapılacak işlemlerde gözetim ve denetim yetkisi bakanlıktadır.

Bakanlığın koruma ve kollama görevi gereğince, özerk federasyonların her türlü faaliyet ve işlemleri bakanlığın denetimine tabidir. Bu denetim sonucunda görevi başında kalmasında sakınca görülen federasyon başkanı veya yönetim kurulu üyeleri hakkında karar almak üzere bakan, gerek gördüğü takdirde genel kurulu olağanüstü toplantıya çağırabilir. Başbakanlık Teftiş Kurulunun hazırladığı rapor neticesinde, bakan Futbol federas'yonuna bu çağrıyı resmi yoldan yapmamakla birlikte kamuoyu önünde yapmıştır. Öte yandan TFF yönetimi "Siyaset özerk futbola karışıyor, baskı var, genel kurul özgür iradesiyle yapması gerekeni yapsın" diyor. Bunun gerçekleşebilmesi için öncelikle olağanüstü kongre toplanması, sorun ve problemlerin, federasyonla ilgili değerlendirmelerin delegeler tarafından yapılması gerekmektedir. Bakanlığın Teftiş Kurulu raporuna dayanarak genel kurul toplanması ısrarını siyasi baskı olarak adlandırmak gerekir mi? Eğer ki; açıklamalar 'siyasi demeç' olarak adlandırılırsa, özerkliğe müdahale olduğu söylenebilir. Ancak ne sebeple olursa olsun federasyonun özerklik statüsü gereğince genel kurul isteğinde bulunan delegelerin isteklerini dikkate alması gerekmez mi? Bakanlık 115 imzanın seçimli genel kurul istediğini ve 97 imzanın geçerli olduğunu, federasyon ise 80 tebligat yapıldığını ve 59 imzanın usule uygun olduğu açıklamasını yaptı. İfadeler birbiriyle örtüşmese de etik olarak federasyonun genel kurulunu toplayıp kaos ortamına giden Türk futbolunu aydınlatmak sanırım sayın başkana yakışan bir davranış olacaktır. Ancak gözden kaçırılmaması gereken önemli bir husus federasyon başkanlarının en fazla üç dönem görev yapabilir olmalarıdır.

Türk halkına, Türk kamuoyuna futbolda fair-play'in en üst seviyede olduğunun göstergesi olarak şaibelerden aklanılması ve spekülasyonların ortadan kaldırılması gerekmektedir. İdari anlamda devlet yönetiminden tamamen bağımsız bir federasyon yapılanması günümüz ekonomik sosyal ve siyasal ortamında pek mümkün gözükmemektedir. Siyasi iktidarın federasyon başkanını değiştirmesi ya da atama yapmasıyla ilgili spekülasyonlar yasayla bağdaşmamaktadır. Seçimle gelen seçimle gitmeli ya da kalmalıdır. Federasyona kimin başkan olacağı ayrı bir konudur ve karar delegelerin olmalıdır.

Cumhuriyet 13.02.2007