Müslüm Gülhan- 06 Ocak 2017 Her kulübün kurulması esnasında tartışılan en önemli konular, kulübü temsil edecek olan ve içeriği geniş bir kitleye hitap edecek olan takımın arması ve takımın forma rengidir.

Kulüplerin tarihsel süreç içindeki varlıklarının temelini ve hikayelerinin temelinde bu iki unsur baş rol oynar.

Her armanın bir hikayesi vardır.

Barcelona’nın armasındaki Katalunya’ya özerklik içeriğine sahip anlam, Real Madrid’in diktatör Franco tarafından belirlenen “krala ait” takımı olma teması. Liverpool’un şehrin, şarkının ve efsane antrenör Bill Shankly’nin kapısının iç içe geçen bütünlüğü ile hepsi bir anlam ve karşılık bulmaktadır.

Fenerbahçe’nin sarısının ve lacivertinin anlamı, palamut dalının kudret ve gücü. Galatasaray’ın iki harfin simgesel gücü ve Beşiktaş’ın ilk şampiyonluğunu Jimnastik branşından almasından dolayı “J” harfine olan sadakat, bunların hepsi kuruluş hikayeleridir ve süreç kendini kabul ettirene kadar devam eder.

Ve armaların hepsi bir saygınlığın, sadakatin ve rekabetin ifadesidir.

Takım sevgisinin ve kendini takım ile ifade eden şehir, kasaba ve köy halkının saygısı ve sadakati onun için taraftar olma ve onu her koşulda destekleme arzusu hep bu armalar sayesinde olmuştur.

Temizliğin, dürüstlüğün ve asaletin simgesidir tüm armalar.

Efsane antrenör Bill Sankly’nın Liverpool’un armasında temsil edilme saygınlığı, Ali Samiyen, Faruk Ilgaz, Baba Hakkı, gibi başkanların kulüpler ile bir bütün içinde anılmadan geçemeyiz.

Metin Oktay’ın Galatasaray ile Lefter’in Fenerbahçe ile armada oluşları bir sadakatin ve duyarlılığın sembolleridir.

Benim dönemimin efsane isimi ise Süleyman Seba’dır.

BJK armasının tüm saygınlığının farkında olan ve ona “Şey olmasın yeter” diyen, gönül insanı. Benim için tüm kulüpler dahil arma döneminin son insanı ve son başkanı Süleyman Seba’dır.

Çünkü sonra Dijital Platform denen o sözde endüstriyel yapı ortaya çıkınca, arma yerini logoya bıraktı. Artık futboldan nemalanma dönemi başladı ve futbol araçsallaştırıldı.

Armadan logoya geçişte insan profili de değişti.

Büyük bir zihniyet değişikliği ortaya çıktı.

‘Defolu’ bir zihniyet…

Süleyman Seba arma kavramının ve sevgisinin son temsilcisiydi ve logoya geçişte profil Seba’dan Serdar Bilgiliye kaydı.

Tıpkı Gündüz Kılıç, Didi ve Gordon Milne’den Fatih Terim, Şenol Güneşe ve Ersun Yanal’a geçiş gibi.

Aradaki çelişkiyi düşüne-biliyormusunuz?

İşte kulüplerin hali, arma sevisi ve sıfır borçtan logoya geçiş ile iflas durumuna gelen bir yapı.

Bu tüm kulüplerde aynıdır ve hepsi batmış durumdadır.

“Yenilmez Armada”dan, “Logolu Ürünler”e geçiş bu sürecin tarifidir.

Takım sevgisini esas alan takım taraftarlığından, müşteri konseptinde başkan taraftarlığını geçiştir.

Arma ve renk sevgisinden rantta ve borç batağına geçiştir… Bu yüzden, bu dönem Süleyman Seba profilinden Serdar Bilgili, Yıldırım Demirören ve Fikret Orman profiline geçiştir aynı zamanda.

Yaşam diyalektik süreç içinde kendini var eder ve bu kaçınılmazdır. Kaçınılmaz olan bu değişime ayak uydurmak yaşamın içinde kalmaktır.

Her toplumsal olayda olduğu gibi sporda, sanatta da değişim kaçınılmaz olarak kendini gösterir. Değişim bir gelişme ve hedeflerdeki değişkenliklerin belirlenmesi anlamını da beraberinde getirir. Ancak, bu sürecin kendi var olan yapısı içerisindeki değişimi deformasyona uğratarak, kişisel çıkar haline sokmak ve siyasetin uydusu haline getirmek bir değişim ve gelişim değil bir yozlaşmadır.

Şu andaki kulüplerin içinde bulunduğu durum bu yozlaşmadan başka bir şey değildir.

İşte armadan logoya geçiş bizde bir değişim sonucu değil, bir yozlaşmanın stratejisi olarak bilinçli olarak ortay çıkmıştır.

Logolu ürünlerdeki kavram benim için bir yönetim şeklinin ifadesidir ve içeriği tamamen rantı ifade eder.

Bu süreci farklılaştıran Avrupa’daki kulüpler, hala arma yapısı değerlerine göre hareket ediyorlar ve farklılıkları ortaya çıkıyor.

İşte bu değeri koruyan takımlar ve başkanları:

Sevilla kulüp başkanı Jose Maria del Nido,

Porto kulp başkanı Jorge Nuno Pinto da Costa,

Dortmund kulüp başkanı Reinhard Rauball logolu ürünlerin değil, bu dönemin gerçek kulüp başkanları olarak sayılabilinir.

Çünkü kulüplerinin başarıları, karlılık oranları, alt yapı politikaları, sistematik kurguları ve kulüp politikaları belli…

Sonuç her bakımdan ortada…

Nedense bizdeki logolu ürün dönemi, bende ‘Outlet’ duygusu uyandırıyor.

Her şey o kadar defolu ki; insan ister istemez bu kadar yozlaşma karşısında ‘bulantı’ duygusuna kapılıyor.

Nasıl hissedilmez; baksanıza Beşiktaş’ın yeni logolu ürünü Babel 100 bin avroya oynarken, logolu ürün başkanı Fikret Orman 1,2 milyon avroya satın alıyor ve diğer yıllar 2,1 milyon garanti para karşılığında da sözleşmesi devam edecek. Zaten kariyerini 2011 yılında Liverpool’dan ayrılarak bitirmişti!

‘Bulantı’

Armada kalmak lazım…{jcomments on}

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş