Recep Cengiz- 15 Ocak 2019 Yeni yılda savaşsız, şiddetsiz, huzurlu bir tolumda yaşama dileğimiz kabul edilmemiş gibi gözüküyor.

Son bir ay içinde ülkemizde insan, hayvan, araç, nesne fark etmeksizin medya’da yer alan şiddet haberlerine baktığımızda en uç,en akla gelmeyen, en cani, en sapık, en iğrenç, en alçakça olanını görmeye başladık.

Adli ve psikolojik vakalar çoğaldı.Amatör futbol müsabakasında yönetici, antrenör ve futbolcular tarafından dövülen hakem, işkence yapılmış papağan, bacağı kırılıp denize atılan kedi, dört bacağı kesilip sokağa atılan köpek, derisinin büyük bir bölümü yüzülerek öldürülmüş halde bulunan bir sokak kedisi,futbol maçında bıçaklanarak öldürülen 17 yaşındaki genc, zevk için gece yarısı dikiz aynası kırılan araçlar, hamile karısı, kayınvalidesi ve çocuğunu pompalı tüfekle öldüren cani, hastasının görüntülerini paylaşan doktor, acilde dövülen bir başka doktor,öğrenciye sapıkça teklifte bulunanservis şoförü, metroda telefonları için darp edilen gençler, trafikte kornaya bastı diye dövülen hamile kadın,yol verme kavgasında başına levye ile vurulanotobüs şöförü,30 kişilik Suriyeli grup tarafından dövülen Türk genci, Ortaokulda kız öğrencilerin ‘seni burada sıkça görüyorum’kavgası, Yaşlı kadının bitkinlikten yere yığılmış eşeğe sopayla vurup 'Masaj yaptım' demesi vesadaka vermedi diye dilenci çocukların lokantanın camını taşla kırması gibi kabarık bir listemiz var.

Toplumsal kültürümüz çok fazla şiddet içeriyor.Özellikle büyük şehirlerde şiddet tıpkı televizyon dizilerinde olduğu gibi normalleşti. Sapıklık, sapkınlık ve şiddetiyle karşılaşmayan, mağduru veya tanığı olmayan insan yok denecek kadar az. 

Biyolojik, Sosyolojik ve Psikolojik açısı fark etmeden günlük hayatın ayrılmaz parçası görünümündeki olayların toplumsal yansımasına baktığımızda; AdaletSİZ, aidiyetSİZ, ahlakSIZ, akılSIZ, aşkSIZ, bilgiSİZ, becerikSİZ, değerSİZ,düşünceSİZ, eğitimSİZ, felsefeSİZ, görgüSÜZ, hakSIZ, hukukSIZ, iletişimSİZ, ilkeSİZ, inançSIZ, kimlikSİZ, kuralSIZ, medeniyetSİZ, mehametSİZ, memnuniyetSİZ, ruhSUZ, sevgiSİZ,sağlıkSIZ, saygıSIZ, sosyal zekaSIZ,  yüzSÜZ, vicdanSIZ, yeterSİZbir nesille yaşamaya başladık. Jest ve mimikSİZ bir toplum olduk.

Neden böyle olduk?

Bu nesil kimin eseri?

Neden yüzleşme gerçekleşmiyor?

- Kültürel olarak getirildiğimiz anlayışa bakarsak ‘şiddete hayır’ sloganları attık ama ‘şiddeti reddetmedik’.

- Bize şiddet uygulandığında üzüldük, biz şiddet uyguladığımızda sevindik, gururlandık.

- Aile içi şiddete ‘hak edilmiş dayak’olarak baktık. 

- Eğitimde şidddeti ‘bir araç’ olarak kullandık.

- Televizyon dizileriyle ‘şiddeti’ özendirdik.

- Sporda, şiddeti ‘taktik’ olarak kullandık.

- Çocuğa oymasın diye ‘silah’ aldık.

- ‘Ya benimsin ya kara toğrağın’ şarkılarını söyledik.

- ‘Açık giyinen kadın tecavüze davetiye çıkarır’dedik.

- Derste tayt giyinen ortaokul öğrencisinden ‘tahrik’ olmayanı erkekten saymadık.

- Kızı terbiye ederken ‘Sus, konuşma ayıp’, erkeği terbiye ederken ‘Sen erkeksin, tabii ki döversin’ dedik.

- ‘Dayak cennetten çıkmadır’dedik.

- ‘Kızını dövmeyen dizini döver’ dedik.

- ‘Kadının sırtından sopası, karnından sıpası eksik olmaz’ dedik.

- ‘Kol kırılır yen içinde kalır'dedik.

-‘El alem ne der’dedik.

- ‘Ne olmuş ki?’Hayvandır, dedik.

- ‘Şiddet genlerimizde var’ hırsımızı, sinirimizi, öfkemizi, kin ve nefretimizi kadından, çocuktan veya hayvandan çıkardık.

- Baktık ki ‘yapan kahraman’ oluyor, gördük ki ‘yapanın yanına kar kalıyor’ azdık, kudurduk.

- Güya ‘dindar’, sözde ‘muhafazakar’ olduk. Suçlu aradık, sözde çözüm bulduk…

Artık bu uydurma sözlere kulak asmamak gerekiyor. Toplumsal hayatımızda bir şeyler ters gidiyor. Hayatımızda şiddet beklenmedik bir durum değil. 

Artık insanların şunu anlaması gerekiyor:

- Dayak iyi bir şey olsaydı cennetten çıkmazdı.

- Kol kırılır, yen içinde kalırsa, çolak olursun.

- Kim ne derse, desin!

Şiddete istendiği kadar toplum baskısı, ötekileştirilme, eğitimsizlik, sosyokültürel konum, maddi sıkıntılar, stres, göç ve kentleşme teşhisi konulsun. 

Şiddetle mücadele  ‘Şiddete Hayır’ demekle,  ‘ifadesini alıp serbest bırakmakla’, ‘tahrik indirimiyle’, ‘ertelmeyle’, ‘paraya çevirmeyle’, ‘nutukatmakla’, ‘konferans vermekle’, ‘makale yazmakla’olmuyor.

Bu döngüyü bir yerden bir şekilde kırmak zorundayız. Daha fazla tedbir, daha fazla inisiyatif almak, daha fazla empati yapmak zorundayız. 

Yetkisi kullanmayan, görevi yapmayan veya sorumluluğunu yerine getirmeyen insanlar, unutmayın! 

Hayvanın hakkı, insanın hukuku, toplumun düzeni… Yukarı da Allah, ahirette hesap var.{jcomments on}

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş