Recep Cengiz- 10 Ağustos 2025  Futbolcularımız Avrupa kulüplerinde kalıcı olamıyor.

Çünkü, Avrupa kulüplerinin yönetim ve profesyonellik anlayışı, oyuncudan oyuna değer katma beklentileri, antrenman ve oyun disipleri, yaşam tarzlarına uyum noktasında zorlanıyorlar. Kendilerini geliştir(e)miyorlar.

Geçmişte aynı kaderi paylaşan futbolcu mazaretlerini anımsatmak gerekirse; “eşim istemedi, dil sorunu yaşadık, kültürleri çok farklı, çok sıkıldık, uyum sağlayamadık” veya “Türkiye’yi özledik” gibi  mazaretlerin arkasına sığınıyorlar. Bunlar  yerelde olabilir, genelde rasyonel olmayan mazaretler olduğu söylenebilir.

Avrupa deneyimini yarıda bırakan bir futbolcu ne kadar mazaret ileri sürüyorsa, bizlere “futbol eğitimi ve kültürü, kariyer planlaması, problem çözme becerisi, profesyonellik anlayışı ve vizyon adına basit düşündükleri hakkında” o kadar çok şeyler söylüyordur. Bu durumda, yerine getirilmemiş beklentilerde her cevap yeni bir soru durumuna düşer.

Avrupa transferlerinde; yeni bir ülke, farklı bir dil, değişik kültürler, yabancı bir sosyal çevre gibi sorunlara yenik düşmekle bu sorunların üstesinden gelmenin tek koşulu futbolcunun eğitim ve kültür düzeyinin yeterli olup olmaması, göstermesi gereken çaba verilmesi gereken mücadelenin verilip verilmemesi, zorluklara karşı sabırla direnip direnmemesidir. Yani, eğitim ve kültür kazanımlarının ideallerinin gerisinde kalmamasıdır.

Futbolunu geliştirmek, kariyerini yükseklere taşımak ve tanınırlığını artırmak için tercih edilen Avrupaya kulüplerinde bir futbolcunun kalıcı olması; gelişimini sürdürmesi, değer ve gücünün bilincine varmış olması, hayata farklı gözle bakması, uyum kabiliyetinin geliştirmesi eğitim ve kültür kazanımlarından edineceği bilgi ve bilinç kazanımları temel bir rol oynamaktadır. Futbol yetenekleriyle kalıcılığı düşünmek büyük bir yanılgıdır.

Kestirilebilir sonuçlar olarak, bunlar transfer olmadan önce alt yapılarda edinilmesi gereken kazanımlar sosyal değişime hazır bulunurluk sağlaması açısından önemlidir. Aksi durumda, Avrupa’ya transfer olan her ülkedeki yaşantısına takılıp kalmış bilgi ve bilinç kazanımlarından yoksun her futbolcu için sözleşme maddesine dönerci dükkânı, lahmacun fırını ve et lokantası açmak, Türk mahallesi oluşturmak, sıra gecesi düzenlemek ilave etmek gerekir!

Özetle, Uluslararası düzeyde futbol oynayacak bir futbolcunun, yeni gittiği bir ülkede “nasıl” yaşayacağını öğrenmesi gerekir. Kariyer yönetimine uygun olarak yeteneklerini eğitim ve kültürle birleştirip saha performansına yansıtması beklenir. Çünkü yeni ortama uyum sağlaması, sosyal insan olması, sorumluluk alması ve zorluklarla mücadele etmesi profesyonelliğinin bir gereğidir.

Bu süreçte, Avrupa kulüplerine transferi söz konusu olan her Türk futbolcusunun, 30 yaşında Glaskow Rangers’a transfer olup 8 yıl Blackburn Rovers’ta forma giymiş Tugay Kerimoğlu’nu örnek almalarını önerebilirim.

Şimdi de Kerem Aktürk transferine gelelim!

Galatasaray’dan Benfıca’ya transfer olan ve kısa sürede medya da İngiliz kulüplerinin transfer gündeminde haberleri yapılan olan milli futbolcumuz Kerem Aktürk’ün sürpriz bir kararla Fenerbahçe’ye transfer olması ibretlik bir öykü olur.

Fenerbahçe’nin, Kerem Aktürkoğlu transferi bir “amaç” değil “araç” transferidir. Teknik anlamda benzer özelliklere sahip Emre Mor ve Cengiz Ünder’i gözden çıkarıp yaklaşık iki kat fiyatına, Kerem transferinin yapılması ihtiyaçtan çok iki kulüp arasındaki rekabet, yöneticilerin ego savaşı, psikolojik üstünlük kurma çabası olarak yorumlana bilir.

Psikolojik üstünlük gönderilmiş bir futbolcu üzerinden olmayacağını, gönderilmemesi için çaba sarf edilen futbolcu için olacağını hatırlatmakta fayda var.

Hegel’in dediği gibi “Akılcı olan gerçektir.” Kerem’in kariyer planlaması yaparken bilinçaltında eski kulübü ve taraftarları ile hesaplaşma duygusu unutması ve gerçekçi olması gerekir.

Transfer gerçekleşirse, ne olacak?

Daha önce benzerinin tekrarı olarak: “Ben çocukken Fenerliydim” sözleri, maçlarda sürekli didiştikleri Mert Hakan’la samimiyetsiz bir dostluk fotoğrafı, eski kulübüne sosyal medya hesabı üzerinden “göndermeler” yani futbolun istenmeyen yüzünü bir kez daha mı göreceğiz?

Türk futbolu adına tek ümidimiz, “Tarihin tekerrür etmemesi”, Kerem Aktürkoğlu’nun Arda Turan’ın Barcelona dönüşü yaşadıklarını yaşamaması, futbol programlarının ateşli tartışma konusu haline gelmemesi ve değerin değersizliğe dönüşmemesidir.

Yanılgıları gerçeğe dönüştüğü için geleceği pek parlak olmayan “Kök aldığı toprağı değiştikten sonra çürüyüp giden meyve ağaçları gibi yok olup giden” Tanju Çolak, Fatih Akyel, Serdar Aziz ve Cenk Tosun örneklerinden ders almasıdır.

İstiklal şairimiz Mehmet Akif Ersoy’un

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş