Recep Cengiz- 15 Mart 2020 Fenerbahçe seyircisiz başladığı maçı, oyunun son bölümlerinde 9 kişi kalan rakibi karşısında puansız bitirdi. Ancak, Konyaspor mu Fenerbahçe’yi yendi, yoksa Fenerbahçe mi Konyaspor’a yenildi anlaşılamadı.

Fenerbahçe rakibi karşısında favori, her Fenerbahçeli futbolcu rakibi karşısında yıldızdı, ama olmadı.

Konyaspor bilindik bir taktikle “az pas çok koşu ve ölümüne mücadele” ederek, Fenerbahçe ise bilinen oyunculardan kurulu kadrosu ile “%68 pas ve %0 şutla” taraftarına “ıstırap” veren bir futbol oynadı.  

Fenerbahçe’nin tükenmişlik sendromunu yaşatan nedenlerini analiz edersek, geçen yıldan devam bu başarısızlığın nedeni ise talihsizlik veya hakem hatası değil, yanlış hesap ...

Birincisi, Ali Koç ve yönetiminin krizi öngörememesi:

Fenerbahçe Başkanı Ali Koç’un, kulübün finansal durumuyla ilgili “... Geldiğimizde gördüğümüz tablo beklediğimizden daha kötü çıktı...” sözleri kulübün sorunları hakkında yeterli ön araştırma yapmadıkları, dolayısıyla stratejik plan oluşturmadan kafasında saplantılı fikirlerinin olduğunun itirafı niteliğindedir.

UEFA kriterlerini sağlamak için alınan tedbirler köklü değişimleri engelledi, takımı zayıflattı.

Ali Koç ve yönetimi krizin yarattığı gerilimle ileriyi görüp, gerekli olanı yapamayınca gereksiz işlerle uğraşmak zorunda kaldılar.

İkincisi, Fenerbahçe’nin teknik direktörsüz kalması:

Fenerbahçe’de teknik direktör değişiyor ama teknik direktör değiştirilirken eş zamanlı olarak yapılması gerekenler ve alınması gereken önlemler hep göz ardı ediliyor. Bir önceki teknik direktör Cocu’nun başarısız olma nedenleri ortadan kaldırılmadan, ihtiyaçlar giderilmeden, taraftar baskısı ile Ersun Yanal’la anlaşıldı. Düzen ve sistem aynı olunca Ersun Yanal takımın bir parçası gibi değil sorunun bir ayağı olmaktan kendini kurtaramadı. Şimdi Emre Belözoğlu aynı role soyundu.

Bir başka önemli konu, büyük bir takım asla iki hafta teknik direktör beklemez. Bu yönetimin olası krize karşı stratejik planlamasının olmadığını gösteriyor.

Üçüncüsü, takımın Emre Belözoğlu’na bırakılması:

Emre Belözoğlu’nun takımda birden fazla rolü var. Futbolcu, takım kaptanı, antrenör ve menajer. Yani aynı kostümle birden fazla rol yapmaya çalışan amatör tiyatrocu gibi…

Üstelik Emre futbolda hep kriz çıkaran olarak anıldı, hiçbir zaman saha da krizi çözen veya yöneten olmadı.

Emre Belözoğlu çok kariyerli ve kaliteli bir futbolcu ama çok iyi bir lider değil. Bu nedenle, Fenerbahçe’nin ilacı daha üst düzey bir teknik direktör.

Üçüncüsü, hatalı transferler:

Ali Koç'un "Fenerbahçe'ye büyük katkı yapacaklar" dediği futbolcular Slimani, Frey, Ayew ve Moses’dan istenilen verimi bir türlü alınamadı. Sonrasında, Fenerbahçe’nin transfer politikası işportaya düşen ihraç fazlası ürün gibi oldu... Aynı mevkilere, aynı özellikte ederinden çok yüksek bedelle oyuncu istiflenmesi hem antrenörün özgürlüğünü sınırlandırdı (sonunda başını yedi) hem rotasyonda takımda bütünlüğü bozdu, sonuç olarak da oyun kalitesini düşürdü.

Dördüncüsü sakatlıklar:

Takımda kronik sakatlar Emre, Hasan Ali, Serdar Aziz ve Rodrigues’e tedavileri uzun sürecek Sadık, Kruse, Falette ve Altay’a Ozan’da eklenince ideal kadro değil kadro kurmakta zorlanmaya başladı.

Normalde performansından memnun olunmayan ve gelecek sezonda takımda düşünülmeyen, başka bir deyişle takımda kendi geleceğini göremeyen futbolculara mahkûm, performansları taraftar beklentisini karşılamayan Tolgay, Mehmet Ekici, Ferdi, Mevlüt, Jailson ve Zajc gibi futbolcular saha da düşük motivasyonla yani “Etliğe, sütlüğe karışmadan” kariyer maçlarını oynaması kaçınılmaz oldu.

Ali Koç’u destekleyenler, Ersun Yanal’ı alkışlayanlar, kendilerinden, coşkuların artacağı bir "Fenerbahçe" beklemekteydiler… Ersun Yanal gitti, Ali Koç kapıda, Fenerbahçe krizde…

Ahmet Taner Kışlalı’nın dediği gibi “Umudu ertelemek, yitirmekten kuşkusuz ki daha iyidir! ...”{jcomments on}

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş