Recep Cengiz- 16 Ocak 2020  Futbola ilgi arttıkça, futbol sanayileşti. Kaynaklar arttı. Ama özellikle, yönetici kalitesi  (her ne kadar içlerinde iyi insanlar olsa da) aynı oranda artmadı. Birçok yönetici kulübün kaynaklarını, politikayı, reklamı, futbol medyasını yani kendisini futboldan ve kulübünden daha çok sevdi.

Bu pragmatik anlayış ve yaratılan feodal yönetim kültürü; rekabette kalitesizlik yönetimde yetersizliği, tabanda kin ve nefreti doğurdu. Özellikle ezeli rakipler ve komşu il takımları arasında acımasız bir rekabet ve kıskançlık ortamı yaratıldı, taraftarlar birbirlerine düşman gözüyle bakmaya başladı. Trabzon’da, Fenerbahçe forması ile dolaşan, Kadıköy’de Galatasaray bayrağı sallayan birini göremez olduk.

Tribünlerde medeni bir şekilde maç izlemeyi unuttuk, rakip taraftarların maç izleme özgürlüğünü ellerinden aldık. Her takım “kendi çiftliğinde öten horoz” gibi davranmaya başladı.

Deplasmana gelen sembolik sayıdaki taraftara, polis kontrolünde “neden geldin?” muamelesi çektik. Şiddeti önleyeceğiz diye futbol seyircisini stadyumlardan uzaklaştırdık, taraftarları birbirine yabancılaştırdık.

Hükümetin organize ettiği ve Devletin en üst düzeyde temsil edildiği bir Çalıştayda bile kendisine mikrofon uzatılan kulüp başkanları tıpkı maç sonlarındaki gibi duygularını kontrol edemediler. Kafa karışıklığı yaratmaktan başka bir işe yaramayan sert, suçlayıcı ve hedef gösterici söylemlerle, rakiplerine meydan okudular, federasyonu suçladılar, birilerine öfke kustular.

Sayın Başkanlarım!

Öfke dolu söylemlerinin yeri gereksiz, zamanı yanlış ve dozu aşırıydı. Tıpkı başı suya batmış, umutsuz bir durumda çırpınan, kurtarıcılarını olduğu kadar, elinde olan her şeyi kendisiyle birlikte dibe çekmeye hazır, boğulmak üzere olan biri gibiydiler... Her biri kendi gerçeğinden çok, Türkiye’de futbolun ne kadar kötü yönetildiği gerçeğini yansıttılar.

Çalıştayın önem ve anlamının ortaya çıkarması beklenirken, sorunları çözmeyi değil yakınma ve sataşmayı seçmesi, bizlere Albert Einstein’ın: "Önemli sorunlarımızı, onları yarattığımız kolaylıkta çözemeyiz" sözünü hatırlattı.

"Hangisine inanacağız? “, “İşin özünü nasıl anlayacağız?

Kulüp başkanları finansal fair play kelimesinden sonra sert, suçlayıcı ya da hedef gösterici kelimeler ekliyorsa bu, fair play kelimesinin dilimizde ve zihnimizde son derece içeriksiz, ayağa düşmüş, yoksul ve sıradan bir kavram haline gelmesindendir. Bu kavramın inançsız ve samimiyetsiz kullanılarak içinin boşaltılmasındandır.

Yoksa, iş dünyasının dört başarılı saygın ve örnek insanı, üç beyefendi bir hanımefendinin, her ağzına geleni konuşması olacak bir şey değildi! Fenerbahçe Kulüp başkanı Ali Koç, Galatasaray Kulüp başkanı Mustafa Cengiz, Trabzonspor kulüp başkanı Ahmet Ağaoğlu ve Kayserispor kulüp başkanı Berna Gözbaşı örneğinde öfke kusan yöneticiler “taşıdığı yükten kurtulmalıdır.” İletişim kurmak için konuşmak yeterlidir, ama anlaşılır olmak için değildir.

Konu başlıkları ve davetli konuşmacılara bakıldığında, “futbolu değil, kulüpleri kurtarmak için yapılıyor” algısı uyandıran ve uzun zamandır meclise sevk edilmeyi bekleyen “Kulüpler Yasasına” gelince: Bizde eksik olan yasa değil, uygulama ve denetimdir.

Çalıştay ne kadar verimli geçerce geçsin, yasalar ne denli kusursuz ve iyi hazırlanmış olurlarsa olsunlar; eğer o yasayı uygulayacak olanlar, o işin uzmanı olarak eğitilmemişlerse işler yolunda gitmeyecek; düşünülen ve umulan sonuçlar alınamayacaktır.

Ne demiş Chomsky…Kanunları severim faydalıdırlar, ama uygulanmadıklarında işe yaramazlar. Onun içindir ki, yasaların “sıfır toleransla” uygulandığı ülkelerde hukuk kılıfına uydurulmuyor. Vergi kaçıranın, şike yapanın, saldırganlık ve şiddet uygulayanın yaptığı yanına kar kalmıyor. Dünya devi kulüpler küme düşürülüyor, kulüplerin vergi borçları silinmiyor, yasa dışı yapılan her şeyin cezası (kim olursa olsun) en ağır bir şekilde ödetiliyor. Biz kendi yaptırımlarımızı uygulama cesareti gösteremediğimiz için, UEFA ve FIFA gibi üst kurumlar devreye giriyor ve financial fair play gibi yaptırımları bize dayatıyor. Sonra da siz kendiniz yapmadığınız için biz devreye girdik diye otorite gösterisi yapıyor. Bu işin ciddiyeti, bugün futbolumuzun içerisinde olduğu durum karşısında bir kez daha ortaya çıkıyor. Bizde ise 2011yılından beri görev yapan tam 4. Gençlik ve Spor Bakanı malum yasayı meclisin gündemine taşıyacaklarını söylüyor. Artık laf değil icraat üretme zamanı. Çin atasözünde olduğu gibi "Kedinin siyah ya da beyaz olması fark etmez; önemli olan fare yakalamasıdır ...”

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş