Recep Cengiz- 30 Eylül 2018 UEFA 2024 organizasyonunu Almanya kazandı, biz kaybettik. Oylama 0-0 başlamadı, top ağlarımıza değmeden oylamada Almanya’ya 12-4 yenildik.

          Seçim, Almanya ve Türkiye arasında değil, Kurnaz Avrupa ile inatçı Türkiye arasında oldu.

Biz “birlikte paylaşalım” dedik. Onları “para birleştirdi!”, “Bu işin de sonunu beceremedik.”

2019 Süper Kupa ve 2020 Şampiyonlar ligi finali Türkiye, UEFA 2024 şampiyonası Almanya. Yani küçük pasta bizim, büyük pasta onların. Büyük bir olasılıkla federasyon yetkililerimiz, olmayacağı mesajını almışlardı. Bir ihtimal daha vardı, olmadı.

Çünkü arada üçüncü bir güç var: Lobi!

İşin özü ve gerçeği karşımıza “Biz lobiye boyun eğdik.”12 ülkelik bir bütünsel bir blok oluşturuldu. 

''UEFA bir kez daha güçlünün yanında durdu.''

Her seferinde aynı terane, Avrupalı sözde dostlarımıza yine kendimizi beğendiremedik.

Avrupa, bize hep göründüğünden başka bir şey…

UEFA Başkanı Ceferin’e göre  şampiyonayı, Türkiye’de düzenlemenin bazı riskleri varmış. İnsan hakları aksiyon planı eksikmiş. Otel kapasitesi limitliymiş. Yani, uzun lafın kısası bazı şehirimiz için endişeler varmış.

Oysa ki bizim;

- Süper federasyon başkanımız!

- Devrim gibi kararlarımız!

- Mega Projelerimiz!

- Hiper bürokratlarımız!

- Ultra stadyumlarımız!

- En iyi kasap Nusret’imiz!

- Süper kulüp başkanlarımız!

Vardı.

Kendimizi dev aynasında görmek, övülmek nedense pek hoşumuza gidiyordu. Bu sözcüklerin hepsi bir büyüklük, bir üstünlük ifade ediyordu, ama olmadı. Bu nedenle, övülmesi gereken şeyin, bugüne dek övülenden bambaşka bir şey olması gerektiği inancındayım

EURO 2024 için "Futbol bizi birleştirir" sloganını kullanan Almanya Futbol Federasyonu'nu, Stuttgart taraftarları "Sizi para birleştirir" pankartıyla protesto etti, olmadı.

En uygun koşulları yaratmak için, daha önce onların yaptıklarını yapıyoruz, bu günün şart ve koşullarına göre bizim yapmamız gerekenleri unutuyoruz. Örneğin, Türkiye Futbol Federasyonu olarak bir sonraki UEFA seçimlerinde Ceferin’i destekleyeceğimizi duyurduk.

Kendimize şimdi ne yapacağımızı soruyormuyuz. Şimdi ne istiyoruz?

Bilen yok…

Çünkü, gelinen noktada, ülkemizin kaybettiği hiçbir şey yok!

Futbol insanlarının hislerine ortak olmayan, stratejik derinliği ve kapsamlı vizyonuyla fevkalade zayıf bir konuşma.

Sanki futbol adına konuştuğumuz şeylerin yarısı yanlış ve o yarının hangisi olduğunu bilmiyoruz.

Çocuk mu kandırıyorsunuz?

Ya ne dediğinizin, ya da ne kaybettiğimizin farkında değilsiniz. Ya da insanların aklı ile oynuyorsunuz.

Bugün, birçok futbol insanımızı mutsuz eden temel etken federasyonun “bir işe yaramadığı” duygusudur.

Ekonomik savaşın yaşandığı bu zor günlerimizde, en pahalısı Trabzon Stadyumu proje maliyeti 250 milyon TL, en ucuzu  Akhisar Stadyumu: Proje maliyeti 39 milyon TL olan toplam 25 stadyum yapıldı, bunlar semt sahası veya açık hava spor müzesi olsun diye yapılmadı. Bunlar 15 günde bir maç oynansın diye yapılmadı.

Bu paraya yüzlerce fabrika, okul, yol, baraj, hastahane, semt sahaları, kapalı havuzlar, spor kompleksleri yapılsa, bu ülke insanı daha nitelikli, daha sağlıklı, daha üretici olurdu.

İnsanlar bir iş yaparken bilgi ve becerisi yani kapasitesi ölçüsünde algılayabildikleri kadar üretirler. Neyi, nasıl ve niçin yapmasını gerektiğini bilmeyen tüpçüden başkan, kebapçıdan lobi olmaz, hobi olur. Bu iş, Kebapçı Nusret ve baklavalı tanıtım filimiyle olmuyor; adamlar filimin kralını çeviriyor..

Türkiye’de havası tüple doldurulan topla, Almaya’da Avrupa, Katar’da Dünya kupası oynanıyorsa, dünyada futbol bitmiştir.{jcomments on}

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş