Yrd.Doç.Dr.Recep CENGİZ-7 Ekim 2015 Futbol hakemi dışarıdan bakıldığında, bizlerden farklı olmayan yurdum insanı… Bizim gibi konuşuyor, bizim gibi yürüyor, bizim gibi giyiniyor;aynı havayı soluyor, aynı araçlara biniyor, aynı yemekleri yiyiyoruz…

 Ama sahaya çıktığında lider, 

1. Karar veren hâkim,
2. Oyunu ve binlerce seyirciyi yöneten yönetici, 

Binlerce taraftarın protestosuna meydan okuyarak maç yönetmeye devam edecek kadar cesur ve özgüvenli,

Oyunu gerektiği zaman başlatıp, gerekmediği zaman durduracak kadarbilinçli ve kararlı, 

Herkes iki takım oyuncularının elini sıkacak kadar saygılı,

Sakatlık olduğu zaman oyunu durduracak kadar insancıl, 

1. Kendisinden sürekli izin alınan, karar beklenen veya bilgisine başvurulan otorite,
2. Kolay yetişmediği içinde değerli bir insandan bahsediyoruz.  
3. Abu özellikler maç sonunda yani pratikte karşılık bulmuyor.

Olduğu için; bağırıyor, çağırıyor, ıslıklıyor, hopluyor, zıplıyor, tepiniyoruz… Olmuyor.

Kafa atıyor, yumruk sallıyor, tekme atıyor, tükürüyoruz… Olmuyor.

Bozuk para, ayakkabı veya çakmak atıyoruz… Bakıyoruz yine olmuyor. Basıyoruz “küfürü”,

Yine olmuyor, olmaz, olamaz!

Hakem kararları, hatalar oyunu olan futbolda saldırganlık, küfür veya şiddetintemeli olabilir mi?

Ne oldu şimdi şaşırdınız mı?

Bizim geçmiş hakem hataları da bunlar değil mi? Gelecekte var olacak hakem hataları da bunlar olmayacak mı? Hani Süleyman Seba sezonunda hakemleri sevecektik? Hani Hasan Doğan sezonunda hakem yönetimlerine saygı duyacaktık?

İşi gücü hakemleri eleştirmek olan “zihinsel kör” insan algı kirliliği yaratıyor. Tribünde müsabaka izleyemedikleri (seven ve kabul eden hiçbir takım taraftarı yok) için televizyondan izledikleri pozisyonları bütünüyle göremiyor, gördüklerini anlayamıyor, anlayamadıkları içinde düşünemiyorlar. Bunun içinde yorum yaparken, bilgi ve kuralla değil, anlık çıkar ile hareket etme eğiliminden kendilerini kurtaramıyorlar. Zihinsel körlükleri, tarafsızlıklarını zayıflattığı için taraflı yorum yapacağım diye mantıksız eleştiri yapmaktan, hakaret etmekten kendilerini kurtaramıyorlar.

Bunun sonucunda hakemleri konuşurken “saygın” bir insandan değil,

Sevgisi; hakem hocalarının istediği gibi olma karşılığında elde edilmiş, 

Saygısı; büyük takımların müsabakalarını beklenen sonuçlar elde edildiği zaman kazanılmış, 

Değeri; hakem camiasında var olan duruma uymasıyla ölçülmüş, 

Başarısı; bir beklenti olarak önüne tutulmuş, 

Başarısızlığı; hep utançla karşılanmış, hakaret edilmiş, saldırıya uğramış, aşağılanmış, acımazsızca eleştirilmiş,  

Özgüveni;  hep kuşkuyla karşılanmış, arkasında güçlü biri var, birilerinin adamı etiketi yapıştırılmış,

1. zedelenmiş birilerinden

Bunların hiçbiri hakemleri  “iyi”, “kaliteli”, “adil” ve “güvenle” müsabaka yönetmesi için “aradığımız” değil. 

Aslında aradığımız, kaybetmelerine neden olduğumuz “Kendileri”,çimler arasında kaybolan “benlikleri”.

Bu nedenle, Türkiye’de futbol hakemleri futbol sahasında “otorite” sini değil;  federasyon, kulüpler, hakemcamiası, tribün, ekran vegazete sayfalarında kaybolmuş “kendilerini” yani “benliklerini” arıyor. 

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş