Recep Cengiz-29 Eylül 2020 Her gün insanların şifa bulduğu hastaneler ne kadar şefkatli ve verimli olursa olsun, her ölümün arkasında olduğu gibi bir futbolcunun ayağının kırılması veya bir final maçını kaybetmek gibi bazı insanlara acı veren, kötü anılar da bulunur. 

Her iki meslek ve meslek erbabının kaderi, sanki bir yazılmıştır. Her maçın ayrı bir öyküsünün olduğu gibi her hastanın ayrı bir öyküsü vardır. İkisi de fedakârlık, yetenekli, becerikli, zeki ve çalışkan olmak gerekir.

Tembel bir öğrencinin, Tıp Fakültesini kazanması mümkün olmadığı gibi, çok antrenman yapmayan birisinin de futbolcu olması çok mümkün değildir. Her ikisi de ideal meslek ve örnek insan grubundandır. Doktor ve futbolcu olmak ortalama üstü akademik ve sportif yetenek ve beceriyi zorunlu kılar. Örneğin, Bir öğrencinin Tıp Fakültesine girebilmesi YKS sınavından 435 taban puan alması, futbolcu olabilmesi için fiziksel uygunluk, üst düzey yetenek ve beceriye sahip olma zorunluluğu vardır.

Her ikisi de hayranlık duyulan meslektir. Hayatından ayağı topa değmemiş insan bulmak adeta mümkün değildir. Yine her çocuğun hayali ya doktor olmak veya doktorla evlenmektir.

Her iki meslekte başarılar övülür, başarısızlık dövülür. Ya geçmişlerine rahmet ya canlarına okunur. Örneğin, futbolcu gol attığında övülür, duvarlara posteri asılır, gol kaçırdığında eleştirilir. Doktorlar, ameliyat başarılı olduğunda dua edilir ve övülür, ameliyat başarısız olduğunda dövülür. Her iki mesleğin emekçileri de aynı kaderi paylaşır. Sağlık ve kulüp çalışanlarında burun kırılması, baş yarılması ve göz kaybı normal vakadan kabul edilir.

Her ikisi de mesleğinin nimetlerinden bütünüyle faydalanmaksızın onun sıkıntı ve stresini göğüsleyen kişidir. Aslında her ikisi de Müslüm Gürses’in dediği gibi “Ne senle yaşanıyor ne de sensiz oluyor…” dedirten, zihnimizin derinliklerinde yer edinen bir meslektir

Her ikisi de insanlarda tanıdıklık hissi yaratır. Ör. Sokakta bir doktor veya futbolcuyu gördüğümüzde ilk düşüncemiz ‘ben bunu bir yerden tanıyor gibiyim…’ olur.

Her ikisi de dayak yese de yemese de bir sonraki muayene ve maçta hiçbir şey olmamış gibi davranarak ahlaki bir duruş sergilemekten kaçınmaz.

Doktorlara şiddet görüntüleri, rakip takımın yıldız oyuncusunu oyundan düşürmek için kasıtlı faullere maruz kalmasını hatırlatıyor. Doktor ve yıldız futbolcunun tek suçları şiddet uygulayanlardan daha çok zeki, yetenekli ve becerili olmalarıdır.

Her iki meslekte sabırlı olmayı, sakin ve soğukkanlı kalmayı gerektiriyor.

Her ikisine uygulanan şiddet sadece bir güvenlik değil, sosyal ve kültürel bir sorundur. Hasta veya yakınları sadece iyi olduğunda, taraftar sadece galip geldiğinde mutlu oluyor. Mutsuzluk bir anda saldırganlık ve şiddete dönüşebiliyor.

“İnsanı bedenen ameliyat etmek için uyutmak, ruhen ameliyat etmek için ise uyandırmak gerekir.”

Doktor ve futbolcu memnuniyetsizliğinin karşılığı onlara şiddet uygulamak olmamalıdır. Tersine onları hata yapmaya iten nedenleri tespit etmek, menfi şartlardan onları uzaklaştırmak, her maç ve vakada verdiği emek ve gösterdiği çabaya saygı duyulmalıdır. Bu açıdan bakıldığında doktor ve futbolcu hatalarının önlenmesi ya da azaltılması için atılacak en önemli adım, eğitim ve kültürün önemini kavramanın yanı sıra doktor ve futbolcu algısını hoşgörü çerçevesinde şekillendirmek olacaktır.

          Doktorlar ve futbolcular, toplumda bir yangını işaret ediyor ama hortumu tutanlar “suyu yangına değil onlara sıkıyor!”{jcomments on}

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş