Recep Cengiz- 4 Ağustos 2019 Futbol anlayışımızı geliştirecek yeni söylem ve davranışların neler olacağını, bizi mutsuzluğa sürükleyen hastalıkları ne zaman alt edeceğimizi birbirimize sormayı sürdürüyoruz. 

Taraftarlık ile fanatizmi, mücadele ile saldırganlığı, özgürlük ile sorumsuzluğu, rekabet ile rezaleti birbirine karıştırıyoruz. Bu nedenle; iyimserlik yerini kötümserliğe bırakıyor. İdeallerimizi gerçekleşip gerçekleşmeyeceğinden emin olamadığımız için futbol anlayışımızın ne gibi tehlikeli sonuçlara yol açacağını kestiremiyoruz.

Kimimiz kitle psikolojisinin akışına bırakıyoruz kendimizi; kimimiz de futbol topunun peşinde kimlik oluşturma çabasındayız. Ama büyük çoğunluğumuz fantezilerimizi, uhdelerimizi, kaybettiğimizi veya isteyip elde edemediklerimizi futboldan istiyoruz.

Örneğin:

Güçlü başkan istiyoruz…

Kulübe gelince çalışanlar titresin, kendilerine kaçacak yer arasın. Federasyon başkanına posta koysun, kararlarını takmasın. Rakip takım yöneticilerine sataşsın. Şike yapsın teşvik versin. Teknik direktörden önce takımda kimi oynayacağına, kimin ne zaman oyundan çıkacağına karar versin. Olmayan para ile onlarca transfer yapsın. Kötü sonuçlar alındığında soyunma odasının kapısına tekme vurarak girsin, bağırıp çağırsın futbolcuları azarlasın…

Bizden yönetici istiyoruz…

1. hep bizden alınsın. Kulübün vergi borçlarını silsin. Stadyumlar yapsın. Cezalarımızı affetsin. Yasaları bizim için uyarlasın. Ağaç dikerken bile ayağının altında halı olsun.

   Kurnaz Menajer istiyoruz…

   Her ortamın adamı olsun. Cambazlıkla pahalı futbolcuları ucuza alsın. Rakipleri kandırsın, kulübü dolandırsın. Takıma beklenmedik anda hamleler yaparak herkesi şaşkına çevirsin. Kaz dağlarındaki altına dokunmadan kesilen ağaçları futbolcu gibi satsın!

   Başarılı antrenör istiyoruz…

   Çalıştırdığı takım 90 dakika durmadan koşsun. Her maç en az 3-0’lık skorla galip gelsin. Bizim istediğimiz oyuncuları oynatsın veya oyundan alsın. Her sezon en az 3 genç futbolcu yetiştirsin. Saha kenarında efelensin, Kaz dağlarından altın çıkanı azarlasın.

   Uğurlu hakem istiyoruz…

   Maç boyunca taktir haklarını bizden yana kullansın. Rakibin attığı golü nedeni belli olmadan iptal etsin. Bizim oyunculara kart göstermesin, ofsayt için bayrak kaldırmasın, bedavadan penaltı versin. İstediğimiz kadar maçı uzatsın.

   Hoşgörülü gözlemci istiyoruz…

   Tribünden edilen küfürleri duymasın, atılan cisimleri görmesin. Kural dışı olayları rapor etmesin.

   Rüya takım istiyoruz…

   Takımda; gol yemeyen kaleci, rakibi ceza sahasına sokmayan sert defans, her attığı pas isabetli orta saha, her attığı şut gol olan forvet oyuncuları olsun. Tüm maçlarını Kaz dağlarının kesilen ağaçlarının olduğu alanda oynasın.

   Futbolcular:

   Cin gibi olsun; rakibi tahrik etsin, hakemi aldatsın, izleyenleri kandırsın. Vakit geçirme taktiklerini bilsin.

   Delikanlı olsun; rakibinden korkmasın, tekmeye kafa uzatsın, sakat sakat oynasın. 

   Fedakâr olsun; transfer ücretlerinden fedakârlık yapsın. Prim ve maaşlarını almadan oynasın.

   Fanatik taraftar istiyoruz…

   Hakeme küfür serbest olsun. Sahaya atılan çakmak ve bozuk paralar geri verilsin. En fazla taşkınlık yapan taraftara Kaz dağlarından çıkarılan altın hediye edilsin. 

   Kalemi sert yazarlar istiyoruz…

   Amacı belli, sonu hesaplanmamış, içi boş süslü lafları bıraksın, dobra dobra Kaz dağlarını savunsun. Rakiplerimizi bir şeylerin acısını çıkarıyor ya da birilerinin öcünü alıyormuş gibi amansızca eleştirsin, dalga geçsin.  

   Bu bağlamda tümüyle olmasa da görülebilir, hissedilebilir, sayılabilir ya da başka bir biçimde algılanabilir olan nedir?

   Ne yaptığını farkında olmayan kulüp başkanı, ne oynattığının farkında olmayan teknik direktör, ne oynadığının farkında olmayan futbolcu, ne karar verdiğinin farkında olmayan hakem, ne söylediğinin farkında olmayan futbol yorumcusu veya ne hale geldiğinin farkında olunmayan Kaz dağlarını gördüğümüzde ister istemez aklımıza şu soru geliyor. 

   Bu insanlar Kaz dağlarından ne istiyor?

   Benliklerini, elde edemediklerini, hayallerini, kaybettiklerini, sevdiklerini mi yoksa mutluluklarını mı? 

1. Asıl mesele, bu sorunun cevabını kime sormalı?

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş