Recep Cengiz- 28 Ağustos 2020 Recep Cengiz- 28 Ağustos 2020 Beşiktaş ne oynamak istediği anlaşılmayan bir maç sonrasında PAOK’a yenilerek elendi.

Rakip fizik olarak daha güçlü taktik olarak daha akılcıydı. Sergen Yalçın, kendi performans düzeylerindeki hatalara mazeret bulmak için hakemi suçlaması klişe bir söylemin dışında bir şey değil. Üstelik, Sergen Yalçın’ın, PAOK’un ilk 30 dk. Sağ kanattan yaptığı ve 3 gol bulduğu ataklara “dur” diyebilmesi için hakemin iyi niyetli, kendisinin de kâhin olmasına gerek yoktu.

Beşiktaş taraftarı, sınırlı yeteneklerden kurulu takımlarından olağan üstü beceriler beklemesi, bu oyuncu profilinde pek gerçekçi bir beklenti değil. Aynı hatayı Abdullah Avcı’da yaptı, kapasitesi sınırlı oyunculardan sistem takımı yaratmaya çalıştı, ama olmadı. Oynanan futbol taraftarın umutlarını yansıtmadı. Oysaki yeteneği sınırlı bu oyuncularla yapılması gereken tek şey (tıpkı Atiba ve Necip’in yaptığı gibi) takım olarak mücadele etmeleriydi, bu transferler ile ol(a)madı.

Sormadan geçmemek gerek: Beşiktaş’ın küçülmeden yana politika izlemesi, ücreti yüksek futbolculardan indirim istemesi ve “Bırakmam seni!” yardım kampanyası sonrasında transfer edeceği futbolcuların bunlar olması mı gerekiyordu?

Beşiktaş bir kez daha gösterdiği ki transfer de kötünün iyisi olmaz. Bir futbolcu ihtiyacı karşılayacak kadar iyiyse alınır ve oynar, değilse ekonomik ve reel olarak eldeki futbolcu kullanılır. Transfer edilen futbolcuların takımın bir eksiğini tamamlaması gerekir, bu şekilde takımın oyun kalitesi korunur ve gelişir. Aksi durumda takım güç kaybeder.

Ucuz futbolcu oynatalım diye “formayı ucuzlatmamak” gerekiyor. Verimli olur olmaz, orası bilinmez ama büyük takımın transferi yıldız olur sıradan olmaz. Beşiktaş şampiyon olur mu? Bilinmez ama transferlerinin şaşırtma şampiyonu olduğu söylenebilir.

Bu durumda doğal olarak her, Beşiktaşlının aklında geçen “mademki yeniliyorsun, transferle yenilme genç futbolcu oynatarak yenil anlayışla karşılayalım” oluyor. Çünkü, transfer yapıp kötü futbol ve yenilgi olduğu zaman “umutsuzluk”, genç futbolcu ile yenildiğin zaman yeterli bir zihinsel çerçeve sağladığı için “umut” algısı oluşuyor.

Büyük takımlar genç futbolcuların tecrübe kazanacakları yer değil, bu takımlara “hazır futbolcu gereklidir” derseniz, aldığınız futbolcular üst düzey futbolcu değil, üst düzey futbolcu alacak paramız yok diyorsanız elinizdeki genç futbolculara neden oynatacak cesareti göstermiyorsunuz?

Yabancı futbolcuyu basit bir “alternatif yok” amentüsüne indirgememek gerekiyor. Beşiktaş’ta bir pas hatası yaptı diye genç Rıdvan, bir gol kaçırdı diye Ümit ve Güven bu kadar sorun oluyorsa, bu mantığa göre PAOK maçından sonra Welinton ve Lens’in kovulması gerekiyor. Bu nokta da Sergen Yalçın’a yorumculuk yaptığı dönemlerde üstüne basa basa tekrarladığı “genç futbolculara güvenilmesi gerektiği, vasat yabancı futbolculara verilen paraların günah olduğunu” söylemlerini hatırlatmak gerekiyor.

Genç futbolcular açısından as olan gelişim ve değişimse, bu oyunda olma sürekliliğiyle oluşur. Yani genç futbolcular, Sergen Yalçın’ın dediği seviyeye yedek bekleyerek değil oynayarak erişebilirler. Oynamayan bir futbolcu da sistematik bir gelişme olmaz. Aksi durumda o seviyede olan bir genç futbolcuyu Sergen Yalçın’ın tıpkı Merih Demiral’da olduğu gibi takımda tutacak gücü olmaz.{jcomments on}

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş