Recep Cengiz- 25 Aralık 2020Türkiye’de sürekli tartışılan bir konu alt yapı sorunudur. Gençlerimizi eğitmek neden bize zor geliyor?

Genç nüfus bakımından şanslı, yetenek bakımından zenginiz. Ayrıcalıklı bir iklim ve coğrafya konumumuz, zengin bir tarihimiz ve büyük bir kültürel çeşitliliğimiz var. Her ilde tesis ve sahalarımız var. 20.000 civarında antrenör, 151 profesyonel, 143 BAL lig ve 32 ilde Süper Amatör, 1. Amatör ve 2. Amatör gibi 3 seviye lig varken, 49 tane ilde ise 1. Amatör ve 2. Amatör ligleri var. Toplam 2017 aktif futbolcu bulunuyor (bu rakamların değişken özelliği var). 52 spor bilimleri fakülte/yüksekokulumuz var.

Genç yeteneklerden verim almayı becerebilen kulüplerimizin sayısı neden az?

Çünkü, kulüpler; ekonomik nedenlerden transfer yapamadıkları zaman, geniş kadro kuramadıkları, futbol anlayışımız başarı ağırlıklı olduğu için kulüpler risk almak istemiyor. “Mış” gibi görünmek için genç futbolcu oynatmıyor, genç futbolcu oynatmak zorunda kalıyor. Genç futbolcuların düzenli oynatılması kulüp politikası ve bir futbol felsefesi sonucu olmadığından, birçok kulübün altyapı politikası sağlıklı ve üretken bir biçimde işlemediğinden takımlarındaki genç futbolcuların gelişimi plansız, programsız veya rastgele olabiliyor.

Bu anlayıştaki kulüplerin altyapılarla ilgili planı var ama oradan oyuncu çıkarma ve oynatma gibi bir projemiz olmadığı söylenebilir. Yani gençler üretilmeden tüketiliyor.

Antrenörlerin, gelecek vaat eden genç ve yetenekli futbolcuları takımlarında cesaretle oynatma kabiliyeti ‘neden’ yok?

Teknik direktörlerin genellikle genç futbolculara fırsat verdiği zamanlar; zorluk derecesi düşük kupa maçları, takım için sorunlar yaşandığı zamanlarda, kadro dışı bırakılan, sakat veya cezalı oyuncuların boşluğunu doldurmak gibi işlerin yolunda gitmediği zamanlardır.

Genç futbolculara ‘neden’ güven duyulmuyor?

Tecrübesizlik, başarısızlık endişesi, taraftar memnuniyeti ve yıldız futbolcu izleme baskısı, takım içi rekabette futbol hayatının sonlarına gelmiş oyuncular tarafından tehdit olarak görülebilmesi, pozisyon hataları yapmaları,    yetenek ve becerileri gelişmiş olmasına rağmen oyun karakterleri olgunlaşmamış olması ve baskı altında sakin kalamamak gibi faktörlerin etkili olduğu söylenebilir. Peki bu gençler oynamadan nasıl tecrübe kazanacaklar?

Genç futbolcuların önemli bir potansiyel olduğunu düşünürsek, bazı şeyleri değerlendirip doğru yerlerle konumlandırabiliriz:

Herkes bilir ki genç futbolcuların maliyeti ucuzdur.

Maç seçme, kapris yapma huyları yoktur. Oyuna giriş çıkışlarda sorun yaratmazlar. İkna olması kolaydır, disiplinli çalışmak mümkündür, takımın rekabet ve mücadele gücü yüksektir.

İçsel motivasyon araçlarını kullanırlar, aidiyet duygusu ve oynama hevesleri üst düzeydedir.

Genç oyuncularla takım içinde denge oluşturmak kolaydır.

Takımdaki olumsuzluklara en anlamlı tepkinin genç futbolcuların takımlarını sahiplenmeleri ve dayanışma üzerinden ortaya çıkması anlamlıdır.

Altınordu, Bursaspor, Gençlerbirliği ve ekonomik sıkıntıların dürtüsünden olsa da, Eskişehirspor, bu anlayışın iyi örnekleri olarak görünüyor.

Özellikle, Süper lig takımlarının haftada iki maç serzenişini alışkanlık haline getirdiği ligimizde 8 günde “12/12 Bursa 3-0 Samsun, 15/12 Göztepe 4-5 Bursa (120DK) ve 20/12 İstanbulspor 3-3 Bursa (3-0’dan dönüş)” uzatmalar dahil 315 dakika sahada kalan genç bir takım ve atılan 11 golle müthiş bir performans sergileyen, Bursaspor’un başarısı rastlantı, oyuncular sıradan değil. Ligin en golcü (28 gol) olarak her futbolcunun hırs, azim, inanç, yetenek ve becerilerini özgürce gösterebileceği oyun anlayışı, kendini geliştirebileceği bir ortam sağlama konusunda kararlı bir yönetim politikasının varlığı anlamına geliyor.

Bu bağlamda, yönetim politikası gereği altyapı sorununu hızlı ve etkin bir şekilde çözüme kavuşturmuş Bursaspor’un ilgi, sempati ve yer yer hayranlık uyandıran genç futbolcuları kendi bünyesinde toplamış olmasına çok da şaşırmamak gerekiyor. Çünkü, gerekli ve yararlı gördükleri her durumda genç futbolcuları kararlılıkla oynatma geleneği olan Bursaspor için boş bir laf değil, işin özü ve özetidir. {jcomments on}

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş