Recep Cengiz- 30 Aralık 2020 Yeni yıla doğru ilk adımı atarken, yılbaşı sofrasında her lokmada açlığı, yokluğu, yoksunluğu, hasreti, sevgisizliği, ilgisizliği yuttum kimseye çaktırmadan önce, her şeyin yenisi dostun eskisiyle bir dilek tutarsın kalp atışların hızlanır, kan şekerin yükselir, göz bebeklerin büyür sonra avazın çıktığı kadar bağırarak 10’den geriye doğru saymaya başlarsın 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1, 0 …

Burada ‘0’ bir son değil başlangıçtır…

Yeni bir gün, yeni bir hayat ve yeni bir gelecek…

Bu hayalle yatarsın…

Sabah kalktığında dileğinin ilki gerçekleşmiş ve yeni bir gün başlamıştır…

İkincisinde küçük bir sorun vardır; etleri sıyrılmış hindi kemikleri, patlamış balonlar, yarısı içilmiş içki kadehleri, çürümüş meyveler, erimiş mum parçaları, küle batmış izmaritler, bükülmüş sigara paketleri, ikinci el koltuk üzerine savrulmuş iskambil kağıtları, halıya savrulmuş tombala pulları, dibi tutmuş tencereler, kirli bardaklar, yağlı tabaklar, kesik limonlar, kurumuş ekmekler, köşeye bırakılmış çocuk bezleri ve yutulmamış haplar yeni hayatınızda seni bekliyordur…

Üçüncü ve asıl meseleye gelince: aynaya bakınca akşam yediklerinden kokan nefes, yağlanmış kepekli saçlar, sararmış dişler; piyango biletine amorti çıkmadığının, duaların kabul olmadığının kötü bir habercisidir. Gariban için hayatında çok uzun süre emek verdiği, fakat çok kısa süren şeydir mutluluk.

Geçen yıldan kalan asgari ücret ve asgari umutlar, yatırılmamış faturalar, ertelenmiş borçlar, çözülmemiş sorunlar ve yıkılmış hayaller aynen yerli yerindedir. Her şeyin bir takvim yaprağı ve zamanla ilintili olduğunu anlamak uzun sürmemiş, bir gecelik saltanat sona ermişse, duygusal anlamda zor kelimedir ‘Günaydın!’

Yeni bir yıl ve güne başlarken, akıl olmuş-bitmişe razı olmuştur… Müslüm Gürses’in ‘İtirazım var bu zalim kadere, itirazım var bu sonsuz kedere, feleğin cilvesine, hayatın sillesine, dertlerin cümlesine itirazım var…’ nameleriyle ‘Başınız değil duygularınızın dönme dolap gibi döndüğünü’ hissedebilirsiniz.

Mutlu insanlar her şeyin en iyisine sahip olanlar değil, sahip olduklarını en iyi şekilde değerlendirenlerse… İşte, o zaman anlarız, Orhan Veli’nin neden ‘Umut fakirin ekmeği’ derken, Cem Karaca’nın hayatındaki eksikliğe ''Yeni bir gün ve yeni bir umut! '' dediğini…

Biz, yine de ustayı dinleyelim…

Sağlıklı, huzurlu ve mutlu yarınlar bizler için olsun.{jcomments on}

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş