Recep Cengiz- 30 Mayıs 2018 Sezon boyunca; taraftar beklentilerini karşılamayan transferler, savunma ağırlıklı oynanan futbol, kaybedilen kupa ve şampiyonluk sürecinde Fenerbahçe taraftarının öfkesini yatıştırmakta en çok kullandığı yöntemlerden biri “yönetim istifa”, diğeri ya “maça gitmemek” ya da bazı futbolcuların özgüvenini yok edici, “ıslıklı ve küfürlü protestolardı”.

Başkan ve takıma saldırgan eğilimlerin gerçeklemesi için elverişli olan kötü futbol ve puan kayıpları gibi ortamın hazır olduğu durumlarda, bu eğilimleri belli hedeflere yöneltmek, böylece belli bir kişi veya gruba yaranmak, popüler olmak ya da yalnızca kendi çıkarlarını gerçekleştirmek isteyen tahrikçilerin de unutmaması gereken şey: Aziz Yıldırım ''Tahta kılıçtan korkacak" biri değil.

Futbol medyasında sert eleştirilere hedef olan asıl nokta, Aziz Yıldırım’ın başkanlıkta devam çabasının, Fenerbahçe’nin daha başarılı olmasına neden olacak çağdaş yönetim anlayışı yerine otoriter ve kavgacı bir yönetim tarzının benimsenmesinin saplantı haline dönüşmüş olmasıdır. Bu nedenle de rakipleri, Fenerbahçe’ye gönderme yapmak istendiğinde Aziz Yıldırım söylem ve davranışlarını referans olarak kullanıldı.

Eleştiriler de olay, olgu, söylem veya davranış değil, Aziz Yıldırım’ın kendisi hedef alındı. Fenerbahçe için yapılan ve yapılması gerekenlerin sorgulanması gerekirken, Aziz Yıldırım’ı yönetimden uzaklaştırmak için özgüvenini yok etmenin en etkili yol olduğu inancı yerleşti…

Islık çalmanın etkisi görülmedi, küfürlü protesto başladı; Aziz Yıldırım direndi istifa etmedi; muhalif yorumcu ve  köşe yazarlarına kulübün içinden Aziz Yıldırım’ı yıpratacak bilgi sızdırıldı, itibar edilmedi. Sürekli eleştirilerek, ona olan güven sarsılmak istendi olmadı... İcraatlarına değil, kendisine odaklandılar.

Fenerbahçe’yi yönetme becerisi, Aziz Yıldırm’ı sonunda zor durumda kalacağı  durumlara düşmekten korudu, böylece “bütünlük”, “tutarlılık” ve “güvenirlik” gibi bir lider için gerekli temel özellikleri sergileyerek, yirmi yıldır camiada hep güçlü kaldı.

Fenerbahçe camiasında yaşanan 3 Temmuz sendromu, muhalif taraftar gruplarının maç sonucuna bakmaksınız sürekli protestoları, diğer kulüplerle ilişkilerin hızla bozulması, bazı futbol yorumcu ve yazarlarının yıpratıcı demeç ve köşe yazıları, kavgacı kültürün giderek yerleşmesi, Ali Koç ile arasındaki çatışma gibi olumsuzluklara rağmen, Aziz Yıldırım’ın başkanlığa tekrar aday olması, Fenerbahçe camiasında gücünü doğruluyor.

"Bir ipte bir sürü cambaz”  varsa "İp niye kopmaz ki?.. Çünkü, Yönetsel eleştiriler «inancın» karşısında ikincil iş olarak kalıyor.

Bütün eksiklik ve yanlışlıklarına rağmenAziz Yıldırım;

- Fenerbahçe tarih, kültür ve simgelerini yaşayabiliyor/yaşatabiliyor. Bunun için kendisine «inanılıyor».

- 3 Temmuz sürecinde, Fenerbahçe başkanının gerçekte nasıl olması gerektiğini gösterdiği, Fenerbahçe camiasını ayakta tutuğu için kendisine «inanılıyor».

- Camia’ya, Fenerbahçe’nin, kendisinden daha önemli ve değerli olduğunu hissettirdiği için kendisine «inanılıyor».

- Başkanlığı, iyi bir Fenerbahçeli olduğunu yansıttığı için kendisine «inanılıyor».

- Aziz Yıldırım, haksızlıklara başkaldırdığı için kendisine «inanılıyor».

- Aziz Yıldırım, Fenerbahçe için endişelenen, sözünü sakınmayan, dobra bir kişiliğe sahip olduğu için kendisine «inanılıyor».

İletişim alanında en önemli ilkelerden biri “önce anla daha sonra anlaşılmayı bekle”dir.. Yanıtlamak zorunda olduğumuz soru, Aziz Yıldırım’ın nasıl güçlü olduğu değil, neden güçlü olduğudur. Bu soru yanıtsız kaldıkça, tartışmaların sonu gelmeyecektir.{jcomments on}

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş