Recep Cengiz- 7 Mayıs 2019 Şampiyonluğun en güçlü ve avantajlı adaylarından Başakşehirspor son 4 hafta beklenmedik bir düşüş yaşadı. İşin ilginç tarafı ise puan kaybettikleri maçlarda rakipleri karşısında hep aynı olta (pres) ile avlandı. 

Teknik açıdan yapılan eleştirilere bakıldığında;

- Kadro genişliği olmasına rağmen, takım içi organizasyon rekabete dayalı değil.  

- Hamle oyuncularının oyuna ve skora katkısı yok. Çünkü oyuncu değişse de sistem değişmiyor. Oyuna giren oyuncu çıkan oyuncunun rolünü devam ettirmeye çalışıyor. Rakip oyun sistemini kilitlediği için değişiklik bir anlam ifade etmiyor.  

- Takım veteran takımı gibi oyunu yavaş ve çok gereksiz yan pas yaparak oynuyor. Çok pas, temposuz oyunun bir yanılsamasıdır. Bazen bu gereksiz paslar rakibin değil, kendi konsantrasyonlarını bozuyor.

-Futbolda pas araç,  gol amaçtır. Başakşehirli futbolcular özellikle son dört haftada amaçla aracı birbirine karıştırdılar.

-Başakşehirli futbolcular ligin sonu yaklaştıkça zihinsel bir dayanıklık geliştiremediler.

- Abdullah Avcı’nın futbolcularla iletişim kurma yöntemi güven verici ama takımda yer bulamayan Adebayor, Demba ba, Arda gibi yıldızların duygusal kırgınlıklılarını giderici değil.

Bu durumda takım içinde ne yapılabilir?

"Sorgulanmayan hayat yaşanmaya değmez" sözüyle Sokrates insanlığa hizmet edecek çok önemli bir tespitte bulunmuştur. Bu söz, ligin en güçlü şampiyonluk adayı Başakşehir futbol takımının son 4 hafta sistematik bir şekilde puan kaybetmesini  düşünmek için bir şifre olabilir. Buna göre takımdaki düşüşü sorgulamak, sürekli geliştirilmesi hedeflenen oyun sisteminin tıkanmasını eleştirmek ve bu gibi durumlarda devreye girmesi gereken yıldız futbolcuların bireysel performans değerlerini tartışmak anlamlı ve değerli olur. Bir diğer anlamlı ve değerli durum sorgulamaya istatiksel veri kayıplarından değil, zihinsel çöküşlerden başlanmasıdır. 

Başakşehir’in son  haftalarda puan kayıpları doğru sorgulamanın yapılmadığı, alınan önlemlerin öylesine ya da amaçsız olarak yapıldığının kabulüdür. Çünkü takımda başarısızlık karşısında sergilenen aşırı iyimser ve rahat tutumun etki, sonuç ve dönütünü düşünmeksizin, aynı kadro ve oyun planında ısrar edilmesi tahmin etmeyecekleri sonuçların yaşanmasını kaçınılmaz kılmıştır. Bunun yerine alınacak tedbirlerin ödül ve ceza prensibi unutulmadan sergilenmesi, oyuncu rotasyonlarının yapılması hem takım içi adaleti sağlama hem de takımda oynamayan futbolcuların  işlevseliği açısından anlamlı olacağı söylenebilir. 

Kulübün amaç ve hedeflerine ulaşması, futbolcuıların saha da sergilediği performansı düzeyinin ne olduğu, ne olması gerektiği ve niçin yapıldığının ortaya konulmasıyla mümkündür. Takımda herkesin içinde bulunduğu şartları sorgulayarak ve zorlayarak çok çalışması şampiyonluğa  inancı korur ve  güçlendirir.  Fakat bu çaba sadece bir ihtiyaç olarak kabul edilmemeli, futbolcuların özbenliğini tanıma, futbol karakterini anlama ve problem çözme becerilerine yönelik bir tavrı olarak da düşünülmelidir.

Takımdaki başarısızlığın herkes tarafından düşünülmesi, merak edilmesi gerekir. Çünkü başarısızlığı öğrenme merakı; takımdaki herkesi aynı zamanda eleştirmeye de yöneltir. Demokratik kültürde eleştirmekle mevcut duruma alternatifler bulmayı kolaylaştırır. Bu da kulüpte bilinçli farkındalık seviyesinin yakaladığını ve problem çözmeye  birden çok yönden çalıştığını gösterir. 

Başakşehirli futbolcular beş yıldır doğru ve uygun olduğunu düşündükleri yolları terk etmek, el üstünde tuttukları ve kendilerini mutlu ettiğini düşündükleri şeylere sırtlarını dönmek ve gerçekte olduklarından farklı olmak, kandırma ve ayartılma eğiliminde olmamalıdır.

Bu başarısızlığı nasıl gördüklerini açıklama sırası onlarda...{jcomments on}

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş