Ömer Gürsoy- 5 Haziran 2015  Siyaset biliminin, yıllara sair, belki de ebedi bir merak konusu vardır ya, bir doktrin veya inanış başka ülkelerde ortaya çıksa nasıl sonuç verirdi? Rusya’da, Çin’de sonuçları sorgulanan komünizm, Amerika, İngiltere ya da Fransa’da zafer kazansaydı ne olurdu?

Şu an hepimiz komünizmi yalnızca Sovyetler Birliği deneyimi ışığında görüyoruz.Şimdi bunun analizlerine derinlemesine girecek değilim ama meraklılar için 1917 Rus Devrimi’nin önde gelen isimlerinden ama daha sonraları “ihanete uğrayan devrim” analizi ile devrime karşı harekette yer alan Lev Troçki’nin “Amerika Komünist Olursa” başlıklı makalesini internetten okumalarını öneririm.

Bunu bir çok olaya uygulayarak geriye doğru simülasyonlar da yapabiliriz. Mesela ülkemizde ‘Operasyon Valkyrie’ ismiyle izlediğimiz Hitler’e suikast girişimi gerçek olsaydı dünya şimdi nasıl şekillenirdi?

Ben de şahsen güncel gelişmeleri izlerken “yaşadığımız bazı olaylar başka ülkelerde yaşansaydı acaba nasıl bir tepki olurdu” diye hep merak etmişimdir.Hatta bir yazımda; 3 Temmuz şike süreci Türkieye’de değil de İngiltere veya Fransa’da olsa nasıl bir sonuç doğuracağını mercek altına almıştım.

Ama bu sefer başka bir şey yapacağım.. “Federer, Türkiye’de doğsaydı ne olurdu” sorusuna cevap arayacağım..

Yazımın konusuna; ülkemizin elit spor yazarlarından Ercan Güven’in; çocuğu tenisçi bir babanın “Federer Türk olsaydı!” başlığıyla kendisine gelen mektubu köşesine taşıması üzerine karar verdim.

Kısacası eğitim/spor ikilime sıkışmış bir velinin dramı anlatılıyordu mektupta..Nasıl geleceğe doğru simülasyon yapabiliyorsak geçmişe doğru da simülasyon yapmalıyız. Çok değil daha bundan 34 yıl önce 1981 yılının Ağustos ayında Basel’de doğuyor Federer..17 Grand Slam şampiyonluğuna ulaşan ilk tenis oyuncusu.. Burada tek tek başarılarını sıralamayacağım ama şunu sormak istiyorum: Federer, ülkemizde doğsaydı ne olurdu?

Öncelikle 1920’li yıllarda başta Trabzon ve Konya olmak üzere bir çok ilimizde tenis oynandığını İstanbul,Ankara,İzmir’de bir çok tenis kulübünün 60-70 yıl önce kurulduğunun altını çizelim.. Örneğin Ankara Tenis Kulübü’nün resmi kuruluş tarihi 1947 olmasına karşın 1937 yılında bugünkü tesiste ilk kortlar yapılmıştır.

Öyle ki; ATK dahil olmak üzere İstanbul, İzmir,Adana, Antalya gibi şehirlerde ki Avrupa’nın bir çok ülkesini imrendirecek tenis kulüplerinin arsaları devlet tarafından tahsis edilmiş yerlerdir.. Devlet, bu tesisleri tahsis ederken kulüplere tek bir misyon vermiş: Türk sporuna tenisçi yetiştirmek.(Ama ne yazık ki zamanla devlet kulüplere verdiği misyonu unutmuş, kulüpler de devletten aldığı bu misyonu tamamen göz ardı etmiş ve tamamen üyelere hizmet eden yerler konumuna gelmişlerdir.)

Demek ki tenis ülkemize hiç de geç gelmemiş.. Tesis olarak da 1940’lı yıllarda ne futbol kulüplerine ne de basketbol kulüplerine tahsis yapmayan devlet tenis için oldukça bonkör davranmış.. yani tesis problemimizin olmadığı da ortada. Hadi sistem bozukluğu desek diyorum, sonra aklıma bozuk saat hikayesi geliyor. Bozuk saat bile günde 2 kez doğruyu gösterirken Türk tenisi 100 yıldır bir kez bile doğruyu bulamamış. Değil ilk 10’a, değil ilk 20’ye, ilk 100’e bile giren bir sporcumuzun olmaması size de garip gelmiyor mu? Halbuki dünyanın hemen hemen her ülkesinden Fas, Beyaz Rusya, Özbekistan, Tayland, Japonya, Çin, Güney Rum Kesimi, Porto Rico, Uruguay,Bulgaristan,Slovakya, Kazakistan, Lüksemburg gibi değişik coğrafyalardan, değişik ekonomik göstergeleri ve nüfusu olan ülkelerin sporcuları ilk 100 içerisinde mücadele edebiliyor. (Burada Marsel için de bir paragraf açayım.. Marsel, 17 yaşına Rus ekolü altında ile doğduğu Özbekistan’da temel tenisin alt yapı eğitimini almıştı.)

Tenisin ekonomisi deseniz.. yılda 100 bin civarında raket(tanesi 300-500 lira civarında) satışının yapıldığı toplamda 150 milyon liralık bir ekonomiden bahsediyorum. Antrenörlere gelince; bugün futbolda alt yapı antrenörleri 1000-1500 lira civarında kazanırken teniste 4 bin liradan daha az kazanan antrenör sayısı çok azdır.

Kısaca özetlersek, tenis futbol gibi ülkemize ilk gelen bir branş.. tesis problemimiz yok, para sorunumuz yok, antrenörler hiç de fena kazanmıyorlar..

Ama değil Federer bir Ferrer dahi çıkaramıyoruz! Yazının başlığının cevabı tek bir yazıya sığmadı, gerisi haftaya!{jcomments on}

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş