Ömer Gürsoy- 26 Haziran 2015 Sevgili okurlarım, son 2 haftadır 'Komünizm Amerika'da, Federer Türkiye'de doğsaydı'başlığıyla analiz yazıları kaleme alırken sanki Federer'in ruhunu da çağırmış oldum. Bu hafta bir dostumun aracılığıyla Roger Federer'in kuaforu Fahri Yunuslarla tanıştım.

Onu çocukluğundan  beri tanıyan Fahri Beyden Roger'i (onun hitabına Roja'yı) anlatmasını istedim, sadece küçük  yorumlar katarak sizlerle paylasmak istiyorum: 

Roger'i ailesi futbol okuluna gönderir.Futbolda yetenekli olmasına rağmen başka ülkelerden gelen çocuklar  çoğunlukta olduğundan ve kendi aralarinda kendi dillerini konustuklarından Roger kendini yanlız ve dışlanmış hisseder. Futbolu bırakır ve tenise başlar. Tenis'de de yeteneklidir; ailesi ekonomik durumları iyi olmasına karşın çok zor ama bir o kadar da tarihi bir karar alarak O'nu Lozan' da tenis okuluna gönderir. (Burada dikkatinizi Roger'ın gittiği tenis okulu İsviçre Tenis Federasyonu tarafından kurulmuş bir yerdir. Dolayısı ile bireysel bir branş olmasına rağmen Roger İsviçre Tenis sisteminin yani kollektif bir desteğin ürünüdür.)  Bu okulda arkadaslarıyla mutlu ve başarılı bir öğrencidir. Ama yine de çok zor günler de geçirmiş, her akşam annesi ile telefonda konuşma ihtiyacı duymuştur. ( resmi olmayan biyografisinde okumuştum; tenis akademisinin perdesine zarar vermekten bir hafta boyunca tuvalet temizleme cezası almıştı)  

Bir gün  Isviçre'de önemli bir şampiyonluk  kazanır ve Fahri Bey'in yanına gider , sitemkar bir şekilde  "Beni herkes tebrik etti. Sen niçin tebrik etmedin"der. "Ben seni dunya şampiyonu  olduğunda tebrik edecegim Roga'm" der Fahri Bey. Roger da "ama bu imkansız diye karşılık" verir. Sonrasını zaten hepimiz biliyoruz. Dünya şampiyonluğunun yanında dünyanın gelmiş geçmiş en büyük tenisçisi oldu Roger...

İsviçre'de Turkiye'de ki gibi tek başarı göstergesi üniversite bitirmek degildir. Aileler için en öenmli başarı çocukların yeteneklerini kesfetmek ve gelistirmektir. Insan ancak yetenekleri dogrultusunda yol alırsa başarılı ve mutlu olacaklarina inanırlar. 

Bir kitapta okumuştum: Hayvanlar okul kurmaya karar vermişler.Her cinsten hayvan okula kaydolmuş. Okulun eğitim programını da Türklerden almışlar. Yani her çocuk matematik , dil , fen gibi derslerden geçer not almak zorunda bırakılmışlar.Tavşan uçma  dersinde uçmaya calışırken kafasını kırmış artık değil uçmak hızlı koşma yeteneğini de kaybetmiş. Kuş toprağı kazma dersinde kanatlarını ve gagasini kırmış. Uçma yetenegini kaybetmiş.Kisacasi her hayvan yeteneklerinin dışındaki derslerle hırpalanıp varolan yeteneklerinden olmuşlar ve sınıfı orta zekalı olan su yılanı geçmiş çünkü herseyden biraz biliyormus. Bu hikayedeki gibi Tanri insanlara ayri ayri yetenek vermis. Gelismis ulkeler cocuklarini sürüler halinde degil yeteneklerine göre ele aliyorlar. Yani her cocugun beynine ulasmak icin anahtar geliştirmişler. 

Isviçre yüzük taşı kadar küçük olmasina rağmen dünyanın  en büyük  spor adamlarını yetiştiren bir ülke. Onlar orada özenle korunuyorlar. Roger' in en buyuk şansı Isvicre'de dogmus olmasidir. Biliyorumki, ulkemizde de en az Roger kadar başarılı olabilecek cocuklar var. Onlari şansız kılan doğdukları topraklar, doğdukları topraklarda ki sistemsizlik olmasın.

Bu yazı dizisine artık bir son vermek ve bir de hüküm vermek gerekiyor: Uzun lafın kısası ne Amerika'da komünizm yaşanır ne de Türkiye'de  de Federerler yetişir.{jcomments on}

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş