Ömer Gürsoy- 10 Ocak 2013 Geçen haftaki Arthur Ashe’den sonra işte bize bizden başka bir hayat hikâyesi:

Samsun’un Kavak ilçesi Karlı köyünde 1913 yılında başlayan, I. Dünya Savaşı’nda babasının ölmesi üzerine annesinin köyünde devam eden, çocuk yaşta peşrev çekip 15 yaşında bölgenin en ünlü pehlivanlarından biri olan bir genç. Ömrü boyunca gönül verdiği güreşin peşinde koşmuş, nice şampiyonlar yetiştirmiş, onları Ankara’ya çağırmış, yuva kurmuş, aş, iş vermiş. Onların teknik direktörlüğü dışında da tüm ihtiyaçlarını karşılamaya çalışırmış “talebelerim değil çocuklarım” dermiş.

Öğrencisi olimpiyat şampiyonu Tevfik Kış “Talebeleri aylak aylak dolaşıyor derler de kulağına gider diye korkumuzdan Kızılay’da bile gidemezdik” diye anlatırmış. Beri yandan kamplarda her gece sporcuların odalarına gider sütlerini içirir üstlerini örtermiş. Otoriter baba şefkati anlayacağınız.

Eli açıkmış. Nice güreşçiler Ankara’ya geldiği zaman onları Çiçek Lokantası’na götürür onlar ne kadar çok yerlerse o kadar çok sevinirmiş. Öyle ki bir ara köfteciliğe soyunmuş sözüm ona biraz kazanmak için, ama gel gör ki ikramlar satışın önüne geçince kısa sürede iflas etmiş.Güreşe yaptığı katkılardan dolayı dönemin Başbakanı ona Varlık Mahallesinde 10 ev hediye etmiş, o da tüm evlerini sporcularına vermiş, kendisine bir tane bile ayırmamış. Ömrü boyunca talebelerinin koruyucusu kollayıcısı olmuş.Halkın sevgisini o kadar kazanmış ki  en ücra köy kahvelerinde bile posterleri asılırmış...

Bunlar onun pek bilinmeyen yönleri. Peki bu kadar mütevazi ve bu kadar bonkör davranan kişinin spor yaşamında ne tür başarılar var dediğimizde karşımıza bilinen ancak unutulmaya yüz tutmuş büyük zaferleri var.    

Hem serbest hem grekoromen stilde Avrupa, Dünya ve Olimpiyat Şampiyonu. Yaptığı 47 güreşin yalnızca birinde yenilmiş, galip geldiği 46 karşılaşmanın 33’ünü tuşla kazanmıştır. 1948 Londra Olimpiyatları finalinde yendiği rakibi Gerrard, “Kazandıktan sonra göğsünden söküp bana hediye ettiği ay yıldızlı armayı onun gibi büyük ve centilmen bir şampiyona finalde yenilmenin gururu ile yıllarca ceketimde taşıdım” diyecektir.

6 altın, 4 gümüş ve 1 bronz madalya kazanan güreşçilerimiz Londra’da Türk güreş tarihinin yanı sıra Türk spor tarihinin en büyük olayına imza atar. Londra’da “Bir Türk’ten kuvvetli ancak iki Türk vardır” sözü dillerde dolaşır. Ödül törenleri ünlü Wembley Stadı’nda yapılır. 100 bin kişiye yakın seyirci İstiklal Marşımızı tam 6 kez dinler. Türk bayrağı 11 kez göndere çekilir.

1951 yılında 87 kiloda mindere çıktı, kısa boylu olduğu için bu kiloda güreşmesinin güç olmasına rağmen Finlandiyalı, İranlı, Alman ve İsveçli rakiplerini yenerek, ömrünün ilk ve son Dünya Şampiyonluğu'nu kazandı. Sıtma hastası olduğu için 40 derece ateşle müsabakalara çıktığı olurmuş. Ashe gibi o da inançlıymış, güreşlerden önce dört rekât namaz kılar, her turnuvadan önce Hacı Bayram’a gidermiş.

Güreşi bıraktıktan sonra da güreşi bırakmadı, Milli Takım’da antrenör oldu. 15 Aralık 1955 günü Milli Takım’la beraber İsveç'te bulunduğu sırada ağır bir kalp krizi geçirdi. Doktorların kesin dinlenme önerisine rağmen yurda döndükten sonra genç güreşçileri yetiştirmeye devam etti. 8 Ocak 1961'de Ankara'da geçirdiği ikinci kalp krizi ile vefat etti.

 Geçen yazıda ünlü siyahi tenisçi Arthur Ashe’nin adına düzenlenen ve binlerce sporseverinin katılımı ile televizyonda canlı yayınlanan etkinliklerde nasıl anıldığını, dünyanın tüm önemli tenisçilerinin hatırasına nasıl saygı duyduğunu, adının nasıl yaşatıldığını anlatmıştım.

Önceki gün Yaşar Doğu’nun ölüm yıldönümü idi. Mezarı başında küçük katılımlı, sembolik bir anma yapıldı, Karlı köyünde doğduğunu hatırlatırcasına Ankara’da yağan kar yağışları altında..

           Ne Güreş Federasyonu’nun sitesinde bir yazı, ne gazetelerde bir haber yer aldı. Oğlu Gazanfer Doğu ile konuşurken sesindeki burukluğu hissettim. Kendisi de büyük şampiyon olan yeni Güreş Federasyonu Başkanı Hamza Yerlikaya “tırnağı bile olamam dediği” Yaşar Doğu’nun ismini layıkıyla yaşatacak etkinlikler yap(a)madığı için sınıfta kaldı.

Ah vefa, uzak Doğu’nun kuş uçmaz kervan geçmez, unutulmuş yüksek zirvelerindeki küçük bir dağ köyünün adı mısın sen?

Sen yine de rahat uyu Yaşar Doğu!{jcomments on}

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş