Ömer Gürsoy- 10 Aralık 2012 Her şey Spor Bakanı Suat Kılıç’ın “24 yeni stat projesi”ni açıklamasının ardından yaşandı.

Önce Milliyet Gazetesi’nde Ercan Güven’in “betonla spor yapılmaz” başlıklı bir yazı kaleme aldı. Sonrasında Cahit Yavuz ve Cemal Ersen’den sonra Atilla Gökçe’de bu konuyu değerlendirdi.

Ercan Güven’in eleştirisinden sonra Bakan Kılıç’ın şaşkınlığını, üzüntüsünü ve alınganlığını bir sonraki köşe yazısından anlıyoruz.

Ancak, bence bu proje vesilesiyle yapılan tartışma sporumuzun geleceği açısından son derece değer taşıyan bir tartışmadır.

Richard Sennett’in çok sevdiğim bir sözü var: “İyi bir öğretmen tatmin edici bir açıklama sunar; büyük bir öğretmen ise huzursuzluk yaratır, rahatsızlık verir ve tartışmaya davet eder.” 

Güven “boşverin stadı” diyordu: “Bu ülke sporuna lazım olan, insana yatırım!”

Doğru, yıllardır yazıyoruz; “bu ülkede spor yapacak adam az”. Ama yine yazıyoruz, “bu ülkede spor yapacak tesislerimiz de yetersiz.”

Demek ki biri diğerinin alternatifi, ikamesi değil idamesi…

“Öyleyse bir Spor Bakanı ne yapmalı?” diye düşünürken aklıma her kitabı satış rekorları kıran Brezilyalı Paulo Coelho’nun son kitabı Brida’dan bir bölüm geldi:

“Töre metinlerinden birine göre, her insan yaşamda iki yoldan birini seçebilir: inşa etmek ya da toprağı ekmek. İnşa etmeyi seçenlerin işi yıllarca sürebilir, ama günün birinde yaptıkları inşaat biter. O zaman kendilerini kendi ördükleri duvarların içine hapsettiklerini görürler. İnşaat durunca yaşam anlamını yitirir. Diğerleri ise toprağı ekerler. Fırtınalara, mevsimlerin getirdiği bütün çetin koşullara göğüs gererler ve hemen hemen hiç dinlenmezler. Ama yapının tersine bahçenin gelişip büyümesi hiç bitmez. Bahçe, bahçıvanın sürekli ilgisini, dikkatini, bakımını gerektirirken bir yandan da yaşamını büyük bir serüvene dönüştürür.”

Bir yerde partisinin açıkladığı 2023 vizyonunda “10 milyon lisanslı sporcu” hedefi, diğer tarafta ülkenin her yerinde spor yapacak tesisler. Bu futbol olur başka şey olur ama sonuçta tesisler bu ülkenin kazançlarıdır. Arkadaşlarımın endişelerine kısmen katılmakla beraber yine de ben Bakan Kılıç’ın, Genel Müdür Mehmet Baykan’ın ‘inşa etmek ya da toprak ekmek’ arasında bir seçim yapmak yerine her ikisini de gündemlerine aldıklarını düşünüyorum. En azından yakın zamanda Basketbol Federasyonu’nun açıkladığı “5 yılda 500 bin lisanslı sporcu” hedefi bana bu konuda büyük bir ümit verdi. Hem Kılıç, hem Baykan tüm federasyonlara 2023’e kadar 10 milyon lisanslı sporcu hedefine ulaşacak misyonu ve sorumluluğu vermeli. Fransa’da 1 milyon, Almanya’da 2, Çin’de 14 milyon lisanslı tenisçinin olduğu yerde bizde ki sayı sadece 15 bin civarında. Bu arada dünyanın en pahalı benzinini kullanan, araba satışında en çok vergiyi ödeyen ülkemizde belki dünyada en pahalı tenisi de oynanıyor. Niçin? Çünkü yeteri kadar kort yok. Neden Tenis Federasyonu 5 yılda 500 bin, neden Futbol Federasyonu 5 yılda 1 milyon lisanslı sporcu hedefi koymasınlar?

İşte Bakan ve Genel Müdüre düşen görev toprak ekmeye çalışacak Federasyonlar için bir şeyler yapması yani tesisler inşa etmesi gerekiyor, tıpkı bir inşaatçı gibi..

Benim onlardan beklentim, günün birinde inşaatlar bitince kendi ördükleri duvarlara hapsolmamak için bir yandan toprak etmeye devam etmeleridir. Gerekirse her türlü fırtınaya, çetin koşullara göğüs gererek ve hiç dinlenmeden, tıpkı  bir çiftçi gibi..

Zira Olimpiyatlarda tarlalar(tesisler) değil, çiftçinin o tarlalarda  özenle ektiği ürünler (sporcular) yarışacak...{jcomments on}

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş