Ahmet Talimciler- 8 Şubat 2016 Futbol, farklı kimlikleri bir arada toplayabilme potansiyelini içinde barındırması nedeniyle diğer spor türlerinden ayrılan ‘derin bir oyun’dur.

‘Biz kimliğinin’ yaratılmasının yanı sıra bize ‘rakip/öteki’ kavramını da sunmak suretiyle toplumsal hayatımızda önemli kazanımların oluşmasına katkıda bulunur. Dünyanın en kitlesel ve medyatik alanlarından birisi olması nedeniyle de hemen her kesimin ilgisini üzerine çekmeyi başarır. Siyasetçilerden, yatırımcılara, medyadan, sokak satıcılarına kadar herkes için futbolun ayrı bir önemi ve ayrı bir kullanım sahası mevcuttur. İsteyen istediği biçimlerde futbol üzerinden kendi payına düşeni uzun zamandan bu yana almaya çalışmaktadır. Öykülerin anlatıldığı, büyük paraların döndüğü ve çocukların kendilerini özdeşleştirdiği rol modellerini buldukları futbol dünyası, her zaman güzellikler içermez. İşin bir de olumsuzlukları içinde barındıran ya da bu çirkinliklere de vesile olabilen bir yanı söz konusudur. Böylesine kitlesel bir alanın, kendi ideolojik bakış açılarını göstermek isteyenler açısından da elverişli olduğunu ve mesajlarını bu mecradan yaymak istediklerini tarih bize defalarca gösterdi. UEFA ve FİFA’nın bütün organizasyonlarında ısrarla rakibe saygı, ırkçılığa hayır ve fair play vurguları yapması tesadüf değil.

Hoşgörü ve farklılıklara tahammül edebilme düzeyimiz, rakiplerimize olan yaklaşımlarımızda ortaya çıkmaktadır. Futbol sahalarında rakip takım taraftarlarına yönelik davranışlar ile aslında kendimizi tanımlarız. Olağanüstü halleri olağanlaştırma konusunda çok maharetli olduğumuz için ülkemizde oynanan pek çok karşılaşmaya rakip takım taraftarları alınmamaktadır. Futbolun rakiple güzelleştiği ve rakiple anlam kazandığı gerçeğini ısrarla görmezden gelen zihniyet açısından durum gayet nettir: Gelmezlerse olay çıkmaz. Bu anlayışın en çok kulüp yönetimlerinin işine geldiğini ve futbol medyasının da bunu her defasında destekleyici söylemleri hayata geçirdiğini görüyoruz. Maçların hassasiyetine binaen alınacak önlemlerin hassasiyeti de artmakta hatta Vali’nin oluruyla rakip taraftarlar stadyuma alınmayabilmektedir. Rakibimizi öncelikle futbol sahalarından ve daha sonra da hayatımızdan dışlamayalım. Hayatın rengi ve güzelliği biraz da bunu bize yaşatan rakiplerimizle olan ilişkilerimiz içinde gerçekleşmektedir.

Yaşadığımız her olayı kendi özgül yaşantımız üzerinden normalleştirmeyi çok ama çok sevdiğimiz için futbolu da aynı gözle yorumluyoruz. Etnik, dinsel ya da sınıfsal temelli takımların birbirleriyle karşılaşmalarında bile tribünlerde rakip taraftarlar yer alırken ve takımlarını destekleyebilirlerken, biz yasaklıyoruz. Kuralları kendimize göre eğip bükmeyi ve buradan özgürlükler cenneti olduğumuzu haykırmayı çok seviyoruz. Futbolun kuralları olan bir oyun olduğunu ve oyunun bütün aktörlerini de aynı biçimde kapsadığı zaman bir anlamı olabileceğini ıskalıyoruz. ‘Bütün takımların eşit bazılarının ise daha eşit’ olduğu bir mücadelenin ülke futboluna katkıda bulunabileceği masalına inatla sarılmayı sürdürüyoruz. Sonuç ise bugüne kadar bir dünya üçüncülüğü ve bir UEFA kupası ile bir süper kupa şampiyonluğu. Her geçen gün daha fazla paranın egemenliğine girmesine karşın halen her an her şeyin olabileceği duygusunu içinde barındırıyor olması futbolu anlamlı ve değerli kılıyor. Futbol insana temas etmenin ötesine geçmek suretiyle yaşantısına anlamlı unsur katabilen duyguların üretimidir. İçinde ‘Özgürlük-Adalet-Eşitlik-Barış-Kardeşlik’ gibi duyguları barındırabildiği ve bu duyguların dışa vurumuna vesile olabildiği için dünyanın en güzel oyunudur. Bu oyunun havasını bozacak, onu oyunluktan (bizleri de taraftarlıktan/ kendimiz olmaktan ) çıkaracak her türlü etkiyi sahanın dışında bırakmalıyız.{jcomments on}

Tweet

Tweetle                      Paylaş                        Paylaş